Verslag van Hans van Dalen en Theo van Erkel,  betreft de 41^e Ronde om de Zuiderzee (ROZ).

Op 25 september 2004 was het vroeg aantreden voor de ROZ, die meetelt voor het Nederlands Kampioenschap. Vanuit de Rohac waren diverse teams ingeschreven, die meestreden om de teamprijs.

Ik had de vrijdagavond de auto laten keuren, voor de gebruikelijke controle van de lampen en de attributen, die verplicht aanwezig behoren te zijn. Het was een eenvoudige controle en ik vraag mij steeds nadrukkelijker af of het niet beter is dat deze controles  voortaan steekproefsgewijs  worden uitgevoerd, zoals dit ook veelal plaats vindt bij zeilwedstrijden. Nu leg je de verantwoordelijkheid bij de organisatie, in plaats van bij de equipe.

Om 08.00 uur was de briefing bij Six-Flags nabij Biddinghuizen en de winnaars van vorig jaar Joost en Marleen startten om precies 08.30 uur.

Met startnr. 42 was het om 09.12 onze beurt en dat gaf de nodige consternatie. Wij werden afgeteld en sloegen 2 bladzijden van de bolpijl met regelmatigheid tegelijk om, waardoor bij de eerste kruising verwarring ontstond, het klopte niet en besloten de doorgaande weg te volgen, omdat toevallig een tractor aankwam rijden, die de slagboom achter zich neerliet en wij niet anders konden. De verrassing was des te groter toen wij enige honderden meters verderop, werden opgevangen door een controlepost, die ons begon af tellen, met de mededeling dat de regelmatigheid al daar begon en wij onze vergissing constateerden. Het lijkt wel of de duvel er mee speelt, want elk jaar is er wel wat met de regelmatigheid bij Six-Flags. Het traject was weer perfect uitgezet en max. 6.78 km lang. Met een gem. snelheid van 41.9 km p/uur moest de sportklasse aan de bak. En ik kan je verzekeren, dat het ook deze keer weer niet eenvoudig was. De moeilijkheidsfactor op een koolas baan met veel onverhard, ontstaat met name, omdat de situaties kort na elkaar in een hoog tempo moeten worden genomen. Zo sloegen wij eenmaal verkeerd af en om dat in korte tijd te corrigeren, mag je als bestuurder je hart ophalen. Driftend en hoog in de toeren gaf ik de Porsche de sporen en met een verschil van 7 seconden, bij de geheime tijdcontrole, waren wij niet ontevreden.

De rally was onderverdeeld in een drietal etappes van in totaal 525 km lang en al snel bleek, dat wij deze keer geen ronde om de Zuiderzee zouden rijden, maar in plaats daarvan met name in de provincies Overijssel en Drente zouden gaan rijden.  Wat is Nederland toch mooi en er waren vele landschappen bij, waar wij nog nooit gereden hadden. Het feit ook dat wij over de hele dag slechts een paar stoplichten hadden moet een compliment zijn voor de heren uitzetters.

In het ochtendtraject hadden wij een nieuw systeem “1^e weg links, 1^e weg rechts”. Het traject was uitgezet ten O. van Zwartsluis. Bij dit systeem telden doodlopende wegen en wegen met een blokkeringskruis niet mee. Nu het was heel lastig en bij het intekenen zijn wij diverse malen van gedachten veranderd en konden het traject uiteindelijk met 1 gemiste controle afleggen. Het venijn zat voor ons in de staart. Een ander traject waar wij ons op verkeken hebben, was het traject “pijlen op een na kortste route” richting Dedemsvaart. Bij de opmerkingen stond: “kaart 1 van TC 4 tot pijl 4 en kaart 2 van pijl 4 tot TC 5”. Wat hadden de slimmerikken nu gedaan? Bij het intekenen stond pijl 5 mede op kaart 1. Nu je begrijpt het al, op kaart 1 van pijl 4 naar 5 bleek, dat er slechts 1 driehoekje met een paal in het midden was, terwijl op kaart 2, waar eveneens de route van pijl 4 naar 5 stond, er 2 driehoekjes met een paal  in het middel waren en als je deze laatste driehoek reed de route korter was. Komende bij deze driehoek  stonden diverse equipes stil en zich afvroegen of je de letter “O” wel of niet zou moeten noteren. Achteraf toen wij bij het vervolgen van onze route op kaart 2 onze fout ontdekten konden wij geen kant meer op, want wij hadden al de foute stempel “7” op onze kaart staan en besloten de “O” niet te noteren, want gebruikelijk is dat het als 1 fout wordt gerekend. Na een prima lunch in Ane, begonnen wij aan het middagtraject van 5 rij uren. Na een traject van pijlen kortste route op een schaal van 1:50.000 en een daaropvolgend traject op een schaal van 1:100.000 moesten wij van TC 10 naar 11 een blinde lijn rijden op een schaal 1:50.000. Daar het niet verboden was, gebruikten wij waar nodig een stafkaart en konden de lijn zonder al te veel problemen afrijden. Bij de TC 11 aangekomen hadden wij 8 minuten over en wij namen de tijd om de auto te controleren en de inwendige mens te versterken en met het stafboek op de schoot begonnen wij aan de punten vrije route. Het traject was uitgezet op een opgeblazen ANWB kaart tot een schaal van 1:50.000. Al kort na het begin raakten wij volledig de weg kwijt. Nadat wij ons hersteld hadden en een drietal punten hadden weten te vinden, was het weer raak en constateerden, dat of ons stafboek klopte niet of de opgeblazen kaart niet. Wij denken het laatste. Uiteindelijk hebben wij op een creatieve wijze de TC weten te vinden met 13 minuten overtime. Dit was Theo nog nooit overkomen en ik sprak hem moed in, dat de  rally nog lang was en andere equipes ongetwijfeld ook problemen zullen hebben gehad. Dit laatste bleek juist te zijn en diverse topteams waren in dezelfde problemen gekomen. Na nog diverse trajecten waaronder ingetekende lijn met barricades arriveerden wij met in taal 19 minuten overtime bij TC 16 en  nuttigden een Hollandse stampot in het Restaurant Erve Brooks nabij Diepenheim. Het avondtraject begon met “pijlen korste route, geen rode wegen”. Het is maar goed dat de heren navigators niet kleurenblind zijn anders zou je je aardig kunnen vergalopperen want met name van de TC naar pijl 1 was een klein stukje rode weg ingetekend, waardoor je makkelijk in de fout kon gaan. Het laatste traject van de avond liep langs Vaassen, Vierhouten door de bossen naar Nunspeet. Schitterend en een aanrader voor overdag, want wat al die geparkeerde auto’s daar in die donkeren bossen zoeken blijft voor ons een raadsel. Zonder de gebruikelijke regelmatigheid aan het eind van het festijn op Six-Flags waren wij toe aan een welverdiend drankje en kunnen de rally kort samenvatten. Het was een technisch hoogstaande rally met vele stukken onverhard, die de uitzetters ons hebben voor geschoteld, zonder storende foutjes. De gemiddelde snelheid in de sportklasse lag boven de 45 km p/uur en er moest af en toe flink aangetrokken worden of anders gezegd, bij elk traject moest je niet gaan treuzelen maar waar mogelijk doorrijden. In deze rally kwamen vele herconstructies voor en niet altijd eenvoudig. Wij zelf sloten de dag af in een goed humeur en zien uit naar de volgende ROZ. Wij zijn geëindigd  als 15^e met 15 gemiste controles. Een compliment voor de winnaars Peter Rovers en Joep Wanders met slechts 4 fouten.