Verslag Horneland 2011 Reinier van Beest (startnummer 58 Tourklasse)
Vrijdagmiddag aangekomen in Weert en na inchecken hotel op ’t gemakje naar de documentencontrole. Daarna hadden we gepland om een beetje rond te kijken voor de briefing van half zes maar dat liep anders. Het slot van de deur aan de bestuurderskant wilde niet dicht blijven zitten. Na van alles geprobeerd te hebben uiteindelijk de deur aan de binnenkant maar opengemaakt en vervolgens geconstateerd dat de veer die ervoor zorgt dat het slot in de sluitplaat blijft zitten was losgesprongen. Met een hoog McGyver gehalte dit uiteindelijk weer kunnen fixen. Toen na de eerste geslaagde poging (waarbij ik deurpaneel en dergelijke weer netjes had gemonteerd) het veertje weer los was gesprongen en alles wéér open kon hebben we daarna de afwerking maar achterwege gelaten..
Enfin, net voor het parc fermé en briefing klaar gelukkig. We werden daar nog getrakteerd op een stukje lokale folklore, terwijl de start begonnen was en wij op onze beurt wachtten kwamen er steeds meer bont uitgedoste locals binnen. Bleek om een feestje in het kader van het aankomende carnaval te zijn. Kennelijk beginnen ze daar hier al wat eerder mee. Heb zelfs nog iemand met een lampenkap op het hoofd gezien die brandde!
De eerste etappe vrijdagavond zou zich in de omgeving van Weert afspelen. Onderdeel van de etappe waren drie testjes op afgesloten terrein.
Omdat ik als navigator (met sowieso nog niet heel veel ervaring) alleen gewend was om met de topografische kaarten met schaal 1:50.000 te werken was dit even wennen. De meeste kaarten in het routeboek waren origineel schaal 1:100.000 die waren opgeblazen. Maar daarbij werd een kleine afwijking geïntroduceerd die het exact meten niet heel erg makkelijk maakte.
Na vanaf de start met bol-pijl naar het eerste testje te werden geleid moesten we na de test zelf de route naar het eerste punt zien te vinden. Dat viel tegen want op de kaart was het stukje terrein rondom de test totaal niet terug te vinden (niet voor mij althans). Uiteindelijk gelukt maar wel met een flinke vertraging. Daarna kwamen we er al vrij snel goed in te zitten. Nog één keer wat tijdstraf opgelopen maar daarna hadden we meerdere etappes waarbij we mooi op tijd en zelfs iets te vroeg waren. Bij het laatste stukje op weg naar de laatste test van die avond grapte ik dat ik maar weer een onverhard weggetje zou uitzoeken “omdat we dat zo leuk vonden”. Enfin, resultaat van dat laatste (echt waar!) stuk onverhard van die dag was dat we tot aan de achteras in het zand kwamen te zitten. Na van alles geprobeerd te hebben (met als enig resultaat dat ik van onder tot boven onder de modder zat) en een zeer sportief equipe nog was gestopt om te proberen ons eruit te trekken maar gewacht op een auto van de organisatie. Toen die er eenmaal was waren we vrij snel los maar al met al hebben we ruim een uur vastgestaan. Kansloos dus voor de finish, toen we daar aankwamen rond half een was alles al weg. Omdat ik dacht dat we daarmee ook uit de race lagen had ik even de gedachte om maar naar huis te gaan. Maar na een paar pilsjes in het hotel besloten we om toch gewoon mee te doen de volgende dag.
Zo gezegd zo gedaan en met een lichte kater (die paar pilsjes waren er nog een paar meer geworden uiteindelijk) de volgende morgen weer naar de start. De vorige avond bleek een equipe hun Giulia tegen een boom aan gezet te hebben. Gelukkig geen persoonlijk letsel maar Alfa was geloof ik wel afgeschreven. Toen ik bij de commissie kwam kreeg ik tot mijn verrassing te horen dat we nog voor echie mee konden doen, alleen voor het missen van de laatste twee TC’s wel de nodige strafpunten zouden krijgen.
Dat gaf in ieder geval wat meer motivatie om nog een dagje te knallen. Die dag ging het ook perfect, twee keer iets te laat bij een TC maar verder overal op tijd of te vroeg. Vanuit Weert waren we Belgïe ingedoken en naar het zuiden afgezakt. Hele leuke routes waarbij we ook flink tempo konden en moesten houden. Testjes (drie over de hele dag) gingen ook heel goed. Men had op het terrein van een bedrijf dat in scheepscontainers deed een route tussen driehoog gestapelde containers door uitgezet. Hoe de route ging wist je vooraf niet, kwestie van pijlen volgen. Heel gaaf, door de galm tussen de containers hoorde je af en toe onaards hard gebler van verderop komen en ons eigen autootje blafte er ook flink op los. In het tussenklassement op basis van de resultaten van vrijdag bleken we 27e te staan (van de 43 deelnemers in de Tourklase), wat me helemaal niet tegenviel gezien de pech van de vorige avond. Toen we een weggetje indoken wat geen weg genoemd mocht worden (en ook een verkeerde keuze bleek) kwam we nog een keer vast te zitten toen we van het spoor af het weiland in gleden. Gelukkig had een andere deelnemer op dat moment ook de verkeerde keuze gemaakt en hielp ons om weer los te komen. Weer van onder tot boven onder de modder!
Uiteindelijke finish was voor ons rond tien uur. Moe maar voldaan nog een paar biertjes gedronken (en onze hulptroepen uiteraard ook op een biertje getrakteerd) op de Oelemarkt en toen terug naar huis. Uiteindelijk 16e geworden, niet slecht! Als we niet vastgestaan hadden op vrijdag zouden we 9e of 10e zijn geworden maar ja, as is verbrande turf..
Leuk evenement, zeker voor herhaling vatbaar. Alleen de volgende keer graag iets minder zelfstempelposten!
Reinier