Impressie van de Classic Dutch Rally 2008

In de aanloop begon ik mij af te vragen of het überhaupt wel door zou gaan. Op de site gebeurde helemaal niets nadat een kleine groep eerst inschrijvingen vermeld was en ook verder was er weinig nieuws. Reden voor mij om Cees en Herry aan te spreken om meer gebruik te maken van hun internetsite. Dat laatste blijft overigens een punt van aandacht, misschien dat ze daar iemand voor kunnen vinden die dit professioneel kan doen.

In de laatste weken voor de rally kwam er toch langzaam nieuws binnendruppelen, nadat ons tijdens de SLS verzekerd was dat de rit echt door ging. En ja eindelijk kwam daar dan de startlijst met ook de keuringstijdstippen. Ons gelegenheidsduo Theo van Erkel en ondergetekende hadden al in een vroeg stadium ingetekend op deze rally en kregen keurig startnummer 2 achter de equipe Peters/Peters en voor onze stille concurrenten Planteyd/Benningshof. Omdat wij beiden tot de middenmoot behoren, zoeken we graag equipes van onze sterkte, waar we dan geheel onofficieel maar wel fanatiek sportieve competitie mee hebben. Een andere equipe waar ik onze prestaties mee vergelijk en de superieure equipe Bartelse/Weitmann die met startnummer 15 zich op enige afstand zouden bevinden. Vlak voor een belangrijke concurrent rijden is altijd listig, want een goede vondst kan de ander natuurlijk inspireren.

Een nadeel van dit aangename startnummer bleek wel het tijdstip van de keuring te zijn, wij mochten ons melden om 08.45 uur te Goes. Dus extra vroeg uit de veren en snel naar Dirksland om daar over te stappen in de Porsche, waarna wij samen naar Goes togen. Er was een warm welkom met koffie met de plaatselijke lekkernij, Zeeuwse Bolussen. Inderdaad, ze zijn donkerbruin en hebben een vorm die enige associatie oproept. De keuring werd verricht door de ons bekende keurmeesters van Theo zijn autoklupje en natuurlijk is de Porsche van Theo zo in topvorm dat alles in orde was. Nog even boodschappen doen en tanken en daarna begon het lange wachten tot de lunch en start. Maar niet nadat we ingecheckt waren in het van der Valkhotel Goes waar we de hele rally verbleven. Dat is het eerste pluspunt, want dan ben je in ieder geval de bagage kwijt.

Tot onze verrassing was het hotel al vol met marshals want de organisatie had zo ongeveer de volledige ploeg marhals van de Amac ingehuurd. Een gezellig weerzien, dat begrijpt u. Verder waren er veel lieve en goedwillende assistentes, voor wie de rally een nieuw gebeuren vormde, maar ook dat liep verder prima dus de documentencontrole was snel klaar. Nog wat presentjes, waaronder een Webcam van de sponsor Trust (zeg eens eerlijk Michel, je hebt de jouwe vast meegenomen naar huis!). Altijd leuk er iets blijvends aan over te houden.

En toen was het zover, het eerste Roadbook werd uitgegeven. Wat als eerste opviel, er was niet op de papierprijs bezuinigd, want alle bladen waren van een zeer stevig papier. Maakt het Roadbook wel wat dikker maar werkt plezierig want zelfs in het heetst van de strijd beschadigde de bladen niet snel. Weggereden met een bol/pijl kwamen we als snel bij test 1. Er zouden er in drie dagen nog zo’n kleine 40 volgen. Bij deze test bleek de communicatie tussen rijder en navigator van groot beland en daar schortte bij ons toch nog wel wat aan. Het bleek dat het met maximale snelheid rijden van de proef geen ruimte geeft voor de rijder om zijn route te bepalen en dus moest ik als navigator de instructies boven de luid loeiende Porsche motor uitschreeuwen. En dan nog, betekent rechts dat de ton rechts moet worden gepasseerd of dat deze rechts moet worden gehouden? Het was later bij de borrel grappig om te ontdekken dat zelfs equipes die elkaar goed kennen dit probleem ook hadden. En de bogeytijden waren erg krap, dus moest er wel maximaal worden getrapt en dan nog waren er proefjes bij die zelfs de snelste deelnemers niet haalden.

Van deze proef uit, waar de eerst strafpunten meteen werden geïncasseerd, ging het bol pijl verder naar de 2^e proef. Ook deze werd snel genomen en dit keer wel foutloos. Afspraken maken helpt dus wel, maar wel handig dat van tevoren te doen. Vervolgens gingen we Zeeland verkennen met ritten door een prachtig land met de mooiste rallyweggetjes en alles vrijwel verkeersvrij en zonder de bekende drommen fietsers, Wat een opluchting! En wat een mooie route! De navigatoren hadden toch de handen nog wel vol, want zoals Cees bij de briefing aankondigde, moest er scherp worden genavigeerd. Dus eerlijk, geen Photoshop, maar wel iedere kaartmogelijkheid door de uitzetters volledig uitgenut. Het zat ons mee, want we reden de route achteraf bezien vrijwel foutloos. De eerste routeconstructie werd door slechts twee equipes gevonden, waaronder de latere winnaars Dolk/Berkhof, maar die waren vooraf al gedoodverfd kanshebbers. Toch was het leuk dat ook Erwin Berkhof nog de nodige problemen met het vinden van de juiste route had, wat uiteindelijk ook bij hen tot strafpunten leidde.

Het tempo op de route kon qua wegen en verkeer hoog liggen, maar daar hadden de uitzetters weer het wapen van de regularity tegen ingezet. Er waren erg veel proefjes maar volgens mij nog meer regularities. Die werden niet op de seconde maar op de minuut gereden en dat maakt het een stuk eenvoudiger om strafpuntloos te rijden. Via proefjes op Beveland en een regularity en proefjes op de Grevelingendam (mogen we niet nog een keertje, hij was zo mooi en lekker snel) belanden we via Schouwen Duiveland weer op Walcheren terug. De dag werd waardig afgesloten met nog een proefje.

Vervolgens werd er uitgebreid geborreld, eerst in de hotelbar en daarna in de speciaal voor de rally gereserveerde ruimte, waar later ook het diner werd geserveerd. Voor de rokers was er een eigen buitenterras waar ondanks de dalende temperaturen veelvuldig gebruik van werd gemaakt. Ik kan u verzekeren dat het wachten op de tussenstand niet echt vervelend was, want het was gezellig. En je ontmoet ook eens andere equipes, waar je bij andere rallies niet een, twee drie maar aan de praat raakt. Kortom het sociaal aspect was prima verzorgt. Hooguit een enkel woord over het buffet, maar bij de van der Valk keten weet je dat het een eenvoudige doch voedzame maaltijd oplevert. Wij wilden per se de tussenstand hebben, dus het werd die avond toch nog best laat. Het was de moeite waard, want we werden 3^e met boven ons op de 2^e plek Dolk/Berkhof en tot ieders verrassing op de 1^e plek de equipe Froger/Verplanke. Tot ieders verrassing, want waar Dolk/Berkhof een escort naar fabrieksspecificatie (235 echte horsepowers) uit het vet hadden gehaald, Bartelse/Wetman vertrouwden op de 3.5 lier V8 van hun MG terwijl met ons diverse equipes vertrouwden op de kracht van de Porsche. Zo niet deze equipe die trots bovenaan stond in de ranglijst, zij reden in een bescheiden Peugeot 404. En dat leverde wel een heel scherp genavigeerd route op maar die proefjes met hun uiterst scherpe bogeytijd waren voor hen niet echt haalbaar. Helaas voor hen bleek deze mooie positie te zijn ontstaan doordat de rekenkamer per gemiste controle 30 punten toekende, waar in het reglement stond dat er slechts een schamele 10 punten per controle te verdienen waren. Als u dan nagaat dat per routefout op een proefje 10 strafpunten werden toegekend en natuurlijk bij overschrijding van de tijd 1 punt per seconde, dat alles met een maximum van 50 punten per proef, dan ziet u de verhouding bij deze rally. Misschien dat er toch meer evenwicht zou zijn met 30 strafpunten per controle, waardoor de proefjes iets minder nadrukkelijk doortellen. Aan de andere kant zijn er al genoeg navigatierallies met enkele proefjes, terwijl hier de proeven juist de doorslag konden geven. Hoe er dan wat meer evenwicht kan ontstaan tussen PK kanonnen en bescheidener klassiekers weet uw schrijver ook niet. Een punt voor de organisatoren om bij de evaluatie nog eens over te denken. Wij hadden niet de meeste PK’s ter beschikking maar konden wel goed meekomen dankzij goed rijden en scherp navigeren. Na de diverse correcties bleken Dolk/Berkhof 1^e en wij tot ons genoegen 2^e.

Op vrijdag kreeg Peters/Peters al snel een probleem, zij verloren hun motorolie en vielen uit. In het hotel waren ze er weer, er was een lekke leiding gevonden, die was gedicht en de motor weer gevuld. Hij maakte nog vreemde geluiden maar vooruit. Op zaterdagochtend weer een tweetal proefjes aan het begin. Theo had de auto al een beetje voorverwarmd, want met een koude motor een proef overvliegen is niet zo’n goed idee. Ook hier geldt dat het misschien een goed idee is de aanlooproute naar de eerste proeven van de dag zo te maken dat de motor warm kan worden gereden.

Daarna meende ik op te merken dat we naar Zierikzee moesten, dus instrueerde ik Theo, zette hem op de automaat en ging op mijn gemak vast vooruit kijken wat er na Zierikzee ging volgen. Vlak voordat we de Zeelandbrug opreden ontdekte ik tot mijn schrik dat er tussen punt 1 en punt 9 meestal zo’n 7 punten liggen, die we nog niet hadden aangedaan. Dus snel gekeerd en teruggereden om alsnog de route te rijden. Dan rijdt je tenminste ook eens in het gezelschap van andere auto’s, die we anders nooit zien. Wie we ook niet meer zagen was Peters/Peters. Nadat we onze rechtmatige plaats dankzij iets sneller rijden door Theo (nog bedankt voor het snelle en adequate herstel van mijn foutje) weer hadden ingenomen bleven de stempels dan ook maagdelijk schoon en moesten we ons stempelkussentje gebruiken om hem voor de rest van de dag in te inkten.

De dag verliep als dag 1, pijlen en punten kortste route, veel regularities, leuke proefjes en weer een prachtige verkeersluwe route door mooi Zeeland. Vrij aan het begin van de dag misten we de equipe Peters/Peters alweer. Door het olieverlies bleek de motor toch zo ernstig beschadigd dat zij niet meer konden doorrijden. Helaas voor hen had hun eigen Mildred (een fraaie Saab 96) te gladde banden. Sportief als zij zijn kwamen ze met een moderne auto naar het hotel om deel te nemen aan de zaterdagavond en hebben de organisatie op zondag geholpen op een testje. Er was enige consternatie bij een regularity bol/pijl zonder afstand, die niet helemaal klopte, maar gelukkigerwijze wel als resultaat had dat en de GTC werd aangedaan en je bij de start van de daarop volgend proef belandde. Daarna richting Roozendaal en een stuk west Brabant, wat ook erg mooie weggetjes kent. Roozendaal in om wat proeven op het industrieterrein af te werken was echter wat problematisch. De route was wel afgepijld, maar met het drukke verkeer was het niet voor alle equipes even eenvoudig tijdig bij de volgende wegsituatie te komen. En dan heb je een probleem want de eerste situatie buiten Roozendaal begon meteen met een regularity. Het is niet erg daar even na de feitelijk start aan te komen. Dan start je voor die tijd je stopwatch, trekt de meter bij de start op nul en begint een inhaalrace. Maar dat werkt niet meer als je 25 minuten te laat bent. Met als gevolg dat alle daarna volgende regelmatigheden ook de mist in gaan en dan gaat het hard met de strafpunten. Toch denk ik zelf een kwestie van bij iedere kruising heel goed naar de pijlen zoeken, want ze stonden er echt.

De lunch werd in de omgeving van Roozendaal gegeven in een voortreffelijk restaurant. Helemaal prima heren organisatoren! De dag werd afgesloten met een drietal proeven in Goes, waaronder een proef op een terrein van een aantal gezamenlijk optrekkende autodealers. Hier was niet alleen de Konibus met een druk bemand terras op het dak, maar diverse dealers hadden klanten uitgenodigd bij dit spectaculaire evenement, waarbij de deelnemers zo snel mogelijk rondjes om de gebouwen moesten rijden. Het gaf een bijzondere sfeer en met inzet van veel verkeersregelaars en dranghekken was het ook wel te doen. Zondagochtend werd dezelfde proef tegengesteld gereden zonder publiek en dat was toch heel anders, dus is het zeker met publiek wel zo leuk. Alleen zou bij herhaling van dit proefje met publiek het aspect veiligheid wellicht wat extra aandacht behoeven. De plaats waar het publiek nu stond leek mij niet de meest veilige als een deelnemer toch over minder stuurkwaliteiten beschikte dan hijzelf dacht.

De zaterdagavond verliep weer erg gezellig in ons eigen restaurant met bar en life muziek van en wat oudere zangeres, die wel erg goed zong. De rekenkamer overtrof zichzelf door correcties te verwerken en de stand razendsnel te bepalen, waardoor wij toch betrekkelijk snel wisten waar we stonden. En de Rohac mocht trots op haar leden zijn want op de eerste plaats Dolk/Berkhof, 2^e van Erkel/Bijster, 3^e Houg/Barth en 4^e Bartelse/Weitmann gaf dus 4 Rohac equipes op kop.

Zondagochtend in Zeeland. Er is vrijwel geen verkeer meer, zelfs niet op de provinciale weg langs het hotel. De dag begon alweer met proefjes en die dag zouden er nog uiterst spectaculaire proeven volgen. Na de proefjes een route door de omgeving van Goes waar wij de equipe Dolk/Berkhof tegengesteld naar een GTC zagen rijden en hen dus een van die zeldzame foutjes zagen maken. Het verschil tussen onze equipes was klein, maar wij verwachtten toch geen kans te maken hen te verslaan, terwijl we wel in de nek werden gezeten door Houg/Barth. Iedere fout van ons zou ons ongetwijfeld een plaats kosten. Kortom er was spanning genoeg aan de top en dan is het best aardig om de equipe boven je zo’n kostbaar foutje te zien maken. Later op de dag hebben we dat goedgemaakt door een controle links van de weg over het hoofd te zien. Zo ziet u maar, iedere equipe maakt wel eens een foutje. En met de manier waarop Bert Dolk zijn auto door de route en vooral door de proeven joeg, gaf ons een stille hoop dat de techniek zou bezwijken. Maar Bert weet precies wat hij doet en dus bleef zijn Engelse staal heel.

En toen was het rallygeweld na vier legs ineens over. Teruggekeerd in het hotel was het wachten op de lunch. Ook weer een kleine bescheiden tip, het ware aardig geweest als de bar na aankomst open was geweest, want al hoeft niet een ieder een alcoholische versnapering, iets te drinken krijgen was in het hotel een klein probleem. Gelukkig werd later de bar in onze eigen ruimte bemand en was dat ook weer opgelost. Tijdens de lunch was de einduitslag bekend en na publicatie konden de organisatoren vermoeid maar tevreden alle mooi bekers uitdelen aan de diverse gelukkigen.

Da de prijsuitreiking en de gebruikelijk en terechte bedankjes aan officials en andere vrijwilligers nam Jaco de Hoog namens de deelnemers het woord. Op zaterdagavond had hij een rondje gemaakt langs de deelnemers in de bar en hij kon de organisatoren verblijden met 30 voorinschrijvingen voor de editie 2009 van de Classic Dutch Rally. Het moge duidelijk zijn dat ook wij al hebben ingeschreven voor de volgend editie. Omdat we naar ons idee alle weggetjes inmiddels minstens één keer hebben aangedaan, zijn we erg benieuwd wat de uitzetters volgend jaar voor ons in petto hebben.

Natuurlijk kan er kritiek worden geuit op wat net niet helemaal goed ging, maar dat weten de heren de Jong en Houg zelf ook vast wel. Een heel nieuwe organisatie opzetten om een dergelijk evenement te runnen kent nu eenmaal zijn kinderziekten. We zijn er van overtuigd dat het volgend jaar nog beter zal worden en gezien de 30 voorinschrijvingen ( mind you 30 op 41 deelnemers!) verdiend deze rally zondermeer zijn plaats op de rallykalender en kunnen wij u alleen maar aanraden de rally in 2009 te rijden, het was echt geweldig!