Bij de aankondiging tijdens de Coppa 2007 was al bekend dat ditmaal door maar liefst 8 landen gereden zou worden en het kwam dan ook regelmatig voor dat je aan de plaatsnaam borden kon zien in welk land je zat omdat de grenzen niet altijd meer herkenbaar zijn.

Vol goede moed vertrokken wij in goed gezelschap van nog twee equipes op woensdagochtend richting Zuid Duitsland, waar wij in Memmingen een hotel hadden besproken. De rit verliep redelijk voorspoedig, alleen in de omgeving van Stuttgart was er wat file, maar echte vertraging liepen we niet op. In het hotel waren er meer equipes aanwezig en samen trokken we het plaatsje binnen om bij de lokale horeca de innerlijke mens te versterken. Dat lukte prima en vergezelt van het nodige reine Duitsche bier gingen wij versterkt naar het hotel terug. De volgende ochtend was toch wel te zien wie verder aan de frisdrank was doorgegaan, maar gezellig werd het daar toch ook nog wel. Een tweetal bloemenrijders, die voor eigen rekening in die omgeving Nederlandse bloemen uitventen, wist ons uit betrouwbare bron te vertellen dat er erg veel sneeuw zou gaan vallen in de komende dagen. Er werd gesproken van een sneeuwalarm en dat doen Duitsers/Oostenrijkers/Zwitsers natuurlijk niet snel. Een goede vriend was op zondag in Zuid Duitsland en daar was er sprake van een ware verkeerschaos met veel sneeuw en ijs op de weg en dus veel ongelukken. Gelukkig is dat de rally karavaan bespaard gebleven!

Donderdagochtend na het ontbijt richting Dornbirn, alwaar wij in het organisatiehotel waren ondergebracht. Na inschrijven, opplakken van de stickers, inchecken in de kamer etc. gebruikten we in het hotel een eenvoudige doch voedzame lunch. Daar bleek al snel dat het hotel niet echt inspeelde op de aantallen rallyrijders die beschikbaar waren. Weinig personeel dat wat paniekerig reageerde op het grote aantal bezette tafels.

De bekende donderpreek in het Duits was uitgebreid en voor mij onverstaanbaar. Gelukkig bleek er een tweede donderpreek in het Nederlands te volgen door meester René zelf. Die was snel klaar met enkele zakelijke mededelingen waarna hij de hoop uitsprak dat wij zouden genieten. Wel bleek al snel dat de tripcheck naar de mening van een groot aantal equipes niet helemaal correct was, waarop de organisatie dit controleerde en later op die donderdag ontvingen we keurig een correctie.

Het lange wachten begon voor ons, want de start was pas aan het eind van de middag gepland. Wel begrijpelijk overigens en natuurlijk tevoren al bekend. De organisatie wilde ook deelnemers die later dan wij zijn vetrokken de gelegenheid bieden zich op tijd te melden. Voor ons betekende het hangen tot je een ons woog. Nog eens de tripcheck rijden, beetje in de omgeving koersen en voor sommigen vast de route verkennen, want thuis hadden we de eerste rit al uit mogen zetten. Daarna naar de start waar een voorzichtig regentje begon te vallen. Met de sneeuwgrens op 600 meter en passen op 1500 meter beloofde dat niet veel goeds.

Een van de opdrachten in bulletin 2 was om bij alle plaatsnaamborden de eerste twee letters op de controlekaart in te vullen. Dat valt nog niet mee als je dat niet gewend bent. De eerste start volgde met een snel stijgende weg en u raadt het al met al snel een stevige sneeuwval. En niks niet pekelen maar wel aardige ravijnen (we blijven Hollanders, Oostenrijkers beschouwen dit waarschijnlijk als liefelijk heuvelland) dus het was even wennen en vooral rustig rijden. Gelukkig waren de sneeuwkettingen overbodig, onze snowtracs van Vredestein deden het prima.

De route kan allen maar prachtig worden genoemd. Mooie vergezichten op witte bergen en meteen de eerste slimmigheidjes. Want wie verkend had, die had een probleem omdat de route tegengesteld moest worden gereden. Voor de Super had dat tot gevolg dat een stukje anders geconstrueerd moest worden en dat zag niet iedereen. De route eindigde met test 1 op een slipbaan. Erg leuk en net te halen. kortom met een goed gevoel aan het diner, dat zoals altijd bij de Coppa gewoon goed was. Een prima buffet in de plaatselijke feestzaal, gevolgd door enkele biertjes in de bar van het hotel.

Vrijdagochtend hadden we het gevoel al een hele tijd onderweg te zijn, maar het feest moest eigenlijk nog beginnen. Opnieuw dezelfde test als gisteren, maar nu tegengesteld. We haalden het weer met gemak terwijl de tijd 5 seconden korter was gesteld. Daarna een hele lange regularity met een grensbenadering. Wij maakten een foutje door een keerlus te rijden om een puntje, dat later een hoogtepunt bleek te zijn. En ergens schijnt te hebben gestaan dat hoogtepunten geen keerlus opleveren. Overheen gelezen denk ik, maar dat is tegelijkertijd mijn enige bezwaar tegen deze rally. De regels zijn  niet altijd duidelijk en latere gebeurtenissen maakten ook duidelijk dat mededelingen over interpretaties ook binnen de organisatie niet overal eenduidig werden uitgelegd. Kortom reglement en bulletins laten aan duidelijkheid nog wel eens te wensen over, wat ik erg jammer vind omdat het verder zo’n fantastisch evenement is.

Dus de regularity verknald en dus 150 strafpunten binnen en naar later bleek wel de juiste route gereden maar wel 10 plaatsnamen niet genoteerd wat nog eens 500 punten opleverde. Maar wel weer erg mooie route met weinig tot geen lokaal verkeer en weer prachtige landschappen met sneeuw in overvloed.

Voor de lunch nog punten en pijlen en volgens bulletin 2 moest hier naar punten de een na kortste route worden gereden. De juiste oplossing was te vinden door beide kaarten tegen elkaar te leggen, waar wij niet op waren gekomen. De strafpunten zitten al in de 500 die ik eerder noemde en het was een slimme maar oude uitzetterstruc waar wij en velen met ons in tuinden. De route eindigde vlak bij de lunch met een start regularity, die doorliep tijdens de lunch. Een briljante vondst die overigens veel onrust tijdens de lunch opleverde, want hoe los je dit nu op? Het antwoord was simpel maar niet iedereen vond het ook. De aanlooproute lunch was exact 6 kilometer wat 8 minuten opleverde. Dus als je na de lunch met alles op 0 startte precies na 98 minuten ging het helemaal goed. Vrij kort na de lunch stond de end regularity en konden we weer gewoon gaan rijden. Omdat wij van opschieten houden en helemaal voorin de super reden zaten we al snel tussen de sportklassers. En die rijden wat rustiger. Ik hoop dat we niet al te lastig voor hen waren, zij waren dat soms wel voor ons. Ook reden we gelijk op met lage startnummers uit de toerklasse. Dat kan allemaal want er zijn iedere dag maar twee TC’s, bij de lunch en bij de finish en daar mag je straffeloos 30 minuten te laat komen. In Luxemburg besloot de organisatie dat zelfs op te rekken tot 60 minuten omdat het tijdschema wel erg krap was gebleken. Sommige equipes die de route de route hadden gelaten om tijdig binnen te komen waren daar erg boos over, naar mijn mening ten onrechte. Je moet gewoon je tijd goed plannen en je kreeg al een uitloop van 30 minuten. Verder kun je beter te laat binnen komen dan controles missen, want de gemiste controles leveren meestal meer straf op dan de tijdsoverschrijding. En als je daar voor koos dan werd je beloond met de uitbreiding van de straffeloze 30 minuten naar 60 minuten.

Op vrijdag was de equipe van Dalen/Bruens bovenaan gekomen, wat ons Rohachart sneller deed kloppen natuurlijk. Helaas waren ze op een regularity op zaterdagmorgen 16 minuten te laat bij de geplande start, wat door de rekenkamer niet was bestraft. Ten onrechte bleek, want in de Engelse en Nederlandse tekst van het reglement stond duidelijk geïllustreerd met een voorbeeld hoe hier mee om te gaan en daaruit bleek dat de start regularity eigenlijk een tc is waar je op tijd moest starten. De onduidelijkheid was in de hand gewerkt omdat het hoofd rekenkamer desgevraagd had meegedeeld dat dit gewoon straffeloos mocht. Dus een storm van protest door de concurrentie bij arme meester Smeets en zijn kompaan Edje Palletje. Na protest van de concurrentie heeft meester Smeets hard ingegrepen en de rekenkamer gecorrigeerd. Voor de regularities van de dagen daarvoor kon dit niet meer gecorrigeerd worden omdat daar de uitslag al van was gepubliceerd, dus wellicht dat enkele equipes hier voordeel van hebben gehad. Onze Rohac helden kregen dus alsnog 150 punten aan de broek voor een gemiste regularity. De latere winnaars misten zaterdag de sluitcontrole, die door menigeen wel was gevonden. Maar deze werd geneutraliseerd en zo’n gelukje moet je ook wel eens hebben.

Op zondagochtend bleek ik iets te hebben gemist. Wij gingen uit van de regel in het reglement dat om de minuut gestart zou worden op startvolgorde, wat inhield dat wij om 07.32 moesten starten. Mijn verbazing was dan ook groot om bevriende equipes bij de starttafel aan te treffen. In het reglement werd gesproken van in pricipe wordt in startvolgorde gestart. Later bleek dat op de controlekaarten, die op donderdag voor de hele rally waren uitgedeeld, voor zondag als onze starttijd 07.02 stond vermeld. Niet goed opgelet dus! Niet geaarzeld en het routeboek opgevraagd en snel achter Joost aangegaan. Na vertrek zonder ontbijt bedacht ik na 3 kilometer dat er nog een fototoestel op de kamer was blijven liggen dus terug naar het hotel. Toen we daarna vertrokken waren we misschien door alle hectiek van het moment iets te gehaast. Toen we de afslag Ettelbruck indoken ging het niet echt snel maar toch te snel voor onze snowtracs op het buitengewoon gladde Luxemburgse asfalt. Onze lieve schat, onze schattige 1600-2 kwam dan ook met luid protesterend gekraak tegen de betonnen afscheiding tot stilstand. Einde rally voor ons want de voorwielophanging had het niet overleefd. Later hoorden we dat we niet de enige equipe waren die daar onzacht met het beton in aanraking kwamen, de anderen waren echter zo gelukkig nog wel door te kunnen rijden.

Als eerste ben ik terug gerend om de achterop komende equipes tot rust in de bocht te manen, want nog een equipe achter op de auto leek mij niet echt een goed idee. Toen iedereen langs was gekomen slaagde Joost er in de auto op de vluchtstrook te krijgen en kon ik eindelijk een jas aantrekken, wat wel aangenaam warm was. De afsleepauto liet op zich wachten, verscheen en nam ons mee naar het boeiende warm kloppende hart van de OLC, het alternatief voor onze ANWB. Aldaar een huurauto geregeld en wie verscheen er nog meer? Peter Ecurie en zijn lieve eega die met hun oranje MG de rit hadden gevolgd, ongetwijfeld om daar verslag van te doen in Auto en Motor Klassiek. Samen in een taxi naar Luxenbourg airport getogen waar wij een lieve Fiesta meekregen. Het ding was met 3000 km nog nat achter de oren maar toen wij haar maandag inleverden wel in een keer volwassen geworden. Want zoals Peter het zo kernachtig uitdrukte never be gentle to your rental.

We troffen test 4 verlaten aan, maar reden hem toch nog maar even. Daarna snel door naar test 5 en die was er nog helemaal. We mochten zonder problemen de testjes 5, 6 en 7 rijden, bekend van eerdere Coppa’s maar steeds weer leuk en met een Fiesta weer eens iets anders. De modder zat op het dak en ze deed het prima! Ruim binnen de tijd in iedere geval. Daarna de lunch gevonden en na de lunch van start met het alsnog verkregen routeboek. Of de marshal had nog niet doorgekregen dat wij waren uitgevallen of de organisatie had hier geen bezwaar tegen. Wij maakten hem niet wijzer dan hij al was en verderop op de route kwamen wij meeste Smeets en Edje Palletje (sorry Eddie maar als naamgenoot meen ik mij dit alom gemaakte grapje te mogen veroorloven)  tegen die ons ook niet van de route haalden. Het viel nog niet mee om zonder tripmaster toch juist te navigeren maar kennelijk lukte ons dat beter dan sommige equipes om ons heen die wel een tripmaster hadden. Menigeen had het er maar moeilijk mee want de kaarten klopten wel maar de wegen die we aantroffen leken er niet helemaal op. Het was lastig maar prima te doen, ook zonder extra kaartmateriaal.

Nadat wij in Vaals bij de bekende horecagelegenheid waren aangekomen hebben we nog een enkel biertje gedronken en zijn we huiswaarts gekeerd zonder de einduitslag af te wachten. In de prijzen zouden we immers toch niet vallen en al met al was het een vermoeiende dag geweest. Inmiddels is de uitslag bekend en de bekende Rohac equipe Dolk/Berkhof heeft de rally op hun naam geschreven met van Dalen/Bruens, ook al Rohac als goede tweede. Wij hebben genoten van een goed verzorgde rally met uitstekende routes, uitdagend kaartmateriaal, uitstekende hotels en goede buffetten. In mijn verslag van 2006 las ik het volgende: ” Uit de van Internet geplukte informatie bleek al snel dat dit een heel andere rally is. Wat is er dan anders? Allereerst vonden wij (en wij stonden daarin niet alleen) de informatie lichtjes onduidelijk. Het was eigenlijk een beetje uitzoeken hoe je de regels moest interpreteren.” Daarin is in 2008 helaas nog niet veel verandert. Alleen nog een iets duidelijker en vooral consequentere regelgeving en de rally is echt helemaal top. Tot slot start de Coppa in 2009 in Tsjechië om door Duitsland, Frankrijk, Luxemburg, België weer in Nederland terug te keren. Deo Volente zullen we er weer bij zijn om te bewijzen dat we het toch wel kunnen!

Uitslag in de hoop geen Rohaccer vergeten te zijn:

Super:

1. Dolk/Berkhof

2. van Dalen/Bruens

10. Goedegebuur/Uitenbroek

29. Verhoef/Verhoef

39. Diepeveen/v.d.Lustgraaf

40. Walraven/Vlas

42. Bijster/Bijster

Sport:

13. Bakker/Drost

18. Krosenbrink/Krosenbrink

22. Ewijk/Ewijk

31 Kuijvenhoven/Kuijvenhoven

Toer:

17. de Zoete/Verhoeff