De Coppa de Europa,

Opleiding deel II

Na de deelname aan de SLS, heeft Ed mij meegenomen naar de Coppa.

In de SLS heb ik van Ed onderwijs gekregen in de verfijnde rijtechnieken in de sportklasse.

(zie eerder verslag van de SLS 2008).Voor de Coppa had Ed het idee om mijn navigatie kwaliteiten in de Superklasse te gaan testen en bij te spijkeren. Ed ging dus na jaren weer eens van stoeltje wisselen, om zo ook zelf eens zijn BMW heerlijk uit te laten op de rallypaden.

Vooraf heb ik van Ed wat oude routeboeken gekregen om zo niet helemaal onvoorbereid

aan het avontuur te beginnen. Diverse malen heb ik de oude routes droog gereden, om zo een beetje beeld te krijgen bij de bedoelingen van de uitzetter.

Vanuit Het filiaal van Bert Dolk in Berschenhoek zijn we woensdagochtend gezamenlijk met Cock Goedegebuur en Willem Uittenbroek richting Bayreuth in de Duitsland gereden.

Onderweg merk je dan direct de voordelen van een navigator, je kan nog even lekker naar buiten turen, je beentjes verkrampen niet van het gas geven, je kan nog een beetje van zithouding wijzigen, helemaal goed. Ondanks de lange zit, vloog de tijd, Ed gaf mij nog allerlei tips met betrekking tot de navigatie. Zonder problemen bereikte we het hotel in Bayreuth. s Avonds zijn we met een aantal medestrijders het centrum van Bayreuth ingegaan om een hapje te eten.

Donderdagochtend zijn we vanuit Bayreuth op weggegaan naar de startplaats Frantiskovy Lazne in Tjechië. We konden de bagage achterlaten in het hotel, daar we s avonds de eerste etappe hier ook weer zouden finishen. Omdat we nogal vroeg gingen rijden had Ed een goed idee om de Tom Tom dusdanig in te stellen dat we enkel over binnendoor weggetjes de startplaats zouden bereiken. Voor mij een perfecte voorbereiding om te wennen aan de bochtige wegen. Maar na 20 minuten rijden kregen we wel een hele creatieve oplossing van Tom Tom, dwars over diverse bospaden stonden we ineens voor een paar ijspaden die eruit zagen als gletsjers. Ed wilde best zijn nieuwe Dunlop winterbandjes testen, maar dit ging toch echt te ver. Hoe we Tom Tom ook instelde hij bleef ons naar onbegaanbare paden sturen, niet gek dat het aandeel daalt, geen Tjech die zo n ding wil kopen. Uiteindelijk via de snelste route naar de startplaats gereden.

De startlocatie was echt schitterend, de autos werden opgesteld op de net gerenoveerde hoofdstraat. Niet een zeiltje vergeten, want dit zou direct de eerste strafpunten kunnen opleveren. Voor de start ben ik maar een beetje gaan wandelen om de opgelopen wedstrijd-spanning niet over het kookpunt te laten komen. Het begon toch wel een beetje te kriebelen mijn eerste grote meerdaagse rally als navigator en dan ook nog in de Superklasse,

en straks ook voor het eerst gaan navigeren op 1/100.000 kaarten.

Eindelijk was daar de start, Ed kon het niet laten om voor het publiek de BMW kort te laten brullen. Met een Bol Pijl traject werden de stad uitgeloodst. Daar waren dan de door mij gevreesde 1/100.000 kaarten. Ongetwijfeld hebben we wat controles gemist maar

tot halverwege ging het best goed. Echter op de voorgeschreven gemiddelde snelheid ging het te snel, bij de GTC liepen we tegen de lamp en konden behoorlijk wat strafpunten incasseren. Daarna werd toch duidelijk dat ik de nodige ervaring miste, ik raakte de route een paar keer kwijt, we verknalde de regularity, en kwamen we zelfs in zware tijdnood, een groot deel hebben we in het donker moeten rijden. Resultaat 890 strafpunten, vanzelfsprekend volgde een analyse met bier aan de bar. Al snel werd duidelijk dat ik een verkeerde methodiek hanteerde om de afstanden te meten. Normaliter meet ik op 1/50.000 kaarten heel secuur de afstanden, dat moet ik dus niet doen bij 1/100.000 kaarten je loopt dan een groot risico om wegsituaties voorbij te rijden. Maar volgens Ed hadden de 890strafpunten ook een voordeel, we konden nu lekker verder aan mijn opleiding werken zonder druk van een klassering, zo zie je maar ieder nadeel heeft zijn voordeel.

Vrijdag volgde de etappe van Bayreuth naar Frankfurt. Het ochtend traject liep best lekker,

en gingen we vooral oefenen op het doorgeven en omschrijven van wegsituaties, zodat we

elkaar beter zouden begrijpen. Zelfs bij de GTC liepen we geen straftijd op. Na de lunch werd

er gestart met een lollipop traject, lijkt heel simpel gewoon afstanden van diverse wegen optellen tussen 2 punten, totdat je een afstand hebt die door de uitzetter is opgeven, dat is dan de juiste route. Samen hadden we een route uitgezet, maar die eindigde bij een veerpont, en daar stond een grote groep medestrijders. Snel nog een keer op de kaart gekeken omdat naar mijn mening dit niet de bedoeling kon zijn, en ja hoor toch een verkeerde route uitgezet, een lollipop gaf geen aansluiting, snel de juiste route ingetekend, door het uitstapje naar de veerpont hadden we gelukkig slechts een verkeerde controle (eerste 2 letters van naamplaats bord) Helemaal goed, hier gingen we scoren ! Helaas in het middagtraject een verkeerde som gemaakt bij een lollipop traject en grossierde we in strafpunten. in deze rally word je dan dubbel gestraft, foute letters van plaatsnaamborden zijn strafpunten maar ook de gemiste, je loopt dan gewoon tegen 600 strafpunten aan en dat alles door eigenlijk 1 fout. Extra zuur was dat het lollipop traject van de ochtend geneutraliseerd werd, iets te veel hoog geklasseerde equipes waren daar fout gereden. Op de vrijdag scoorde we dus onze meeste strafpunten 1012.

Zaterdag gingen we naar Luxemburg, Dit werd echt een rare dag, het navigeren ging

steeds beter, volgens Ed zat ik ondanks de vorige dagen er dicht tegen aan om goed

te scoren. Door een aantal verbindingsstukken over snelwegen was het moeilijk om niet buiten de ideale tijd te gaan rijden om zo bij de GTC vol in de strafpunten te lopen.

Waar we al voor vreesde werd waarheid de GTC stond ongeveer 80 km voor het einde. Dit betekende dat de laatste 80 km met een voorgeschreven gemiddelde van 55 km/u afgelegd diende te worden, in een traject met behoorlijk wat bebouwing. Dit ging bij ons dus niet goed, hier was geen tijd meer om foutjes te maken, en terwijl ik het volgens Ed door begon te krijgen maakte ik uitgerekend hier een foutje waardoor we iets te ver gingen omrijden. Daarna nog een verbodbord door Ed verkeerd geïnterpreteerd, waardoor we dachten dat ik de route zoek was, na een beetje zoeken toch weer bij dat bord uitgekomen, er hing nog een klein bordje onder tot 3,5T, dus rijden en de juiste route weer gevonden. Door het voorgaande liepen we hier veel tijdstraf op, mede door het hoge gemiddelde in de bebouwing. Aan de finish was ik toch erg teleurgesteld, ik was zo dicht bij een goede dagklassering, de bar bracht in dit geval wat afleiding. Van de uitslag kon ik niet vrolijk worden, maar er was wel een klein lichtpuntje, als er die dag een prijs was voor de 3 regularities dan hadden we de hoofdprijs, bij de regulatities hadden we de minste straftijd opgelopen !!! Het voelde bij mij toch wel als een kleine overwinning.

Zondag de laatste dag, Het klassement was inmiddels wel gemaakt, we stonden 17^e in de Superklasse, en een mogelijkheid om te stijgen zat er bijna niet meer in, dus gewoon lekker rijden. En dat ging best goed, tot 50 km, de uitlaat maakte herrie, na een korte inspectie zagen we dat de middendemper los lag van de voorpijp, snel met een stuk ijzerdraad de pijp opgehangen, maar na 100 meter een doffe klap, demper op straat. Volgens Ed einde oefening.

Ok, we mogen dan geen top klassering rijden maar niet finishen dat ging er bij mij niet in,

Na wat gereedschap en spullen uit de auto te hebben gehaald hebben we de auto opgekrikt,

Eerst had ik het idee om de boel met een plank te fixeren, om dan bij de lunch eventueel een lasapparaat te scoren bij het serviceteam. Maar toen ik onder auto lag zag ik een veel betere oplossing, ik kon de flens met de tapeindes van de middendemper met ijzerdraad opbinden aan de splitsing van de voorste pijp. Na 10 minuten rommelen onder de auto had ik de boel weer goed vastzitten (zelfs gasdicht zonder rare bijgeluiden). Inmiddels lagen we wel dik een kwartier buiten de tijd. Dus rijden !, en hoe, binnen een uur waren we weer binnen de tijd. Ook bij de GTC waren we keurig op tijd, vervolgens hebben we een omrijdconstructie gereden die we reglementair dus niet hadden moeten rijden, het nare was alleen dat dit enkel in het %u201Cbindende%u201D Engelstalige reglement stond, gevolg weer erg hard rijden om binnen de tijd bij de lunch te komen. Na de lunch was er geen GTC meer, en dat was maar goed ook want we hebben lekker doorgereden tot aan de finish in Aken. Omdat we graag de uitleg wilde hebben, zijn we blijven eten, de uitlegboeken werden namelijk niet nagestuurd. Cock en Willem waren reeds op de terugreis, om ook hun te bedienen van een uitlegboek, had ik opeens startnummer 93 en luisterde ik eenmalig naar de naam Uittenbroek, sorry meneer Smeets, ik zal het nooit meer doen. Uiteindelijk zijn we 17^e geworden in de Superklasse (21 starts) met 3035 strafpunten, in de sportklasse was dat goed geweest voor plek 26, ik denk dan niet slecht voor mijn eerste rally als navigator op dat niveau

De Coppa :

– Was voor mij weer een waanzinnig ervaring.

– De beste leerschool die ik tot nu toe heb ervaren.

– Een grote stap, ben vanzelfsprekend een paar keer goed de fout ingegaan,

– Als er een volgende keer komt, minimaal de helft minder strafpunten,

door alles wat ik tijdens de Coppa heb geleerd.

– De interpretatie van het reglement soms behoorlijk rammelt.

– Eén foutje in deze rally, een berg strafpunten tot gevolg kan hebben.

– Het lollipop systeem waarschijnlijk nooit meer wordt toegepast.

– Door een gebrek aan TCs (enkel lunch en finish) was er één GTC

per traject, van een fatsoenlijk tijdschema kan dan niet meer gesproken worden.

– Ed heeft mij weer een stuk verder geholpen in mijn ontwikkeling als navigator,

volgens hem gaat het helemaal goed komen.

– Ed kan naast navigators opleiden ook nog lekker stevig doorrijden.

– Ook bij deze hogere snelheden over bochtige wegen word ik gelukkig niet wagenziek.

– Neem altijd genoeg ijzerdraad mee.

– Rijden is leuk, maar navigeren is beter.

Wim Aalders