Gelderlandrit 2009
De editie van 2009 ligt nog vers in het geheugen, want zelfs op mijn leeftijd vergeet je wat 24 uur geleden gebeurde niet echt. En zeker niet in dit geval waar ik als redelijk navigator weer eens flink op mijn zwakke kanten ben gewezen. Het is gewoon niet mijn ding.
Wat een flutresultaat weer! Ieder jaar begin ik vol goede moed aan deze rit in de schrijnende wetenschap dat als ik mij niet vergis mijn allerbeste resultaat ooit de 21e plaats is geweest. Ritten met een hoog rittensport gehalte liggen mij nu eenmaal volstrekt niet en de versie 2009 voldeed in mijn ogen volstrekt aan de definitie hoog rittensportgehalte. Niet dat daar iets mis mee is, maar vaste rallymaatje voor de Tulpenrallye ingeruild voor mijn zoon Joost en het lag voor de hand hem uit te nodigen om de Gelderland dit jaar samen te rijden. Aldus afgesproken en op zijn verzoek hadden we voor het eerst een hotelletje geboekt. Uiteindelijk zaten we in hetzelfde hotel met ondermeer enkele bij de organisatie betrokken mensen, de in 2008 winnende equipe Rijntjes-Woud met startnummer 1, die dus ook wat eerder onder de wol verdwenen. Verder vonden we daar de bartijgers van Erkel-de Rijk, met wie we tot in de kleine uurtjes de wereldproblemen geen aandacht hebben gegeven, maar ons wel kostelijk hebben vermaakt De nachtporties had er geen probleem mee om regelmatig iets aan te voeren om de kelen te smeren. Al met al niet echt goed voor de concentratie op zaterdag, maar uiteindelijk bleek het nauwelijks invloed te hebben uitgeoefend.
Na een verstevigend ontbijt gingen we geheel ontspannen op weg naar de nabijgelegen start, waar we ons heel op ons gemak konden voorbereiden op het uitreiken van het eerste routeboek. Zodra we dat hadden werden we naar het bekende gebied onder Doesburg geleid. Omdat we in dit traject zo min mogelijk rode wegen moesten rijden, hadden we de comfortabele provinciale weg moeten verlaten om daar een eerste controle aan te treffen. Helaas realiseerden we ons dit pas nadat het ons door betere equipes was uitgelegd. De eerste 100 punten waren dus binnen.
Ook het tweede kaartfragment verraste de deelnemers met een omconstructie om een rode weg te vermijden en de lezer raad het al, ook dat had onze equipe niet door. Ik herinner mij nog levendig dat mijn chauffeur, die een neusje schijnt te hebben voor dat soort situaties geheel zonder het routeboek in te zien mij wees op een weg die op een tweesprong naar rechts leidde, maar kordaat wees ik hem terecht dat wij de verkeerde linker weg moesten hebben. Wel de kortste route maar wel over een rode weg. De tweede 100 strafpunten waren een feit. In hetzelfde kaartfragment wisten we nog een controle op een nieuwe weg te scoren en we hadden natuurlijk de controle op de oude weg moeten hebben. Geen eenvoudige opgave als de uitzetter een expert is met het programma photoshop moet ik zeggen. Vroeger zag je nog wel eens wat restanten van niet geheel verborgen tipe-ex, maar met de elektronische variant is de aanpassing schier onzichtbaar.
Ook het 3e kaartfragment bood de gelegenheid een rode weg te vermijden. Mijn chauffeur merkte nog op dat de meeste equipes een geheel andere route volgden, maar omdat ik niet begreep waarom ze dat deden, gingen we onze eigen verkeerde weg. De 400 strafpunten waren dus in de pocket. Na het ruim op tijd aandoen van de TC2 gingen we vol goede moed door met het traject 2, dat was uitgezet op een kaart uit de tijd dat de topografie nog in de kinderschoenen stond. Verbazingwekkend als je dit kaartfragment naast Google Earth legt, de bebouwing is aanzienlijk uitgebreid.
Het zal de lezer niet verbazen dat niet eens veel photoshop nodig is met een dergelijk achterhaald kaartstukje. De eerste langsrijder hebben we niet gezien en dus kwam de score op 500, iets waarvan wij blijmoedig over %u2019s heren wegen rijdend niet bewust waren. Integendeel, net als bij iedere andere rally hadden we een goed gevoel dit jaar beter dan ooit bezig te zijn. Ook slaagden we er in om zowel de juiste als de foute controle te vinden dus werd de stand 600. In dit kaartfragment vonden we nog een controle op een punt, op de kaart gelegen op 300 meter van de laatste kruising. Na nog een tweede maal te hebben gecontroleerd wisten we het zeker, de controle stond op bijna 400 meter van de kruising (vandaag op google earth bleek het 360 meter te zijn) en een controle moest volgens het reglement binnen 30 meter van een punt staan. Dus noteerden we deze controle niet in de zekerheid dat het een instinker van de organisatie was. Helaas waren we ongeveer de enige die de organisatie op dit punt verdachten en de stand kwam dus op 700, voorwaar een prestatie.
Ook vonden we op meesterlijke wijze een controle T, die na inleveren van de kaart wel in het routeboek was genoteerd doch niet op de controlekaart. Jawel de 1000 kwam in zicht, de stand was inmiddels dus 800. Nog één kaartfragment te gaan en dan mochten we aan de lunch. Zou het in lukken die magische grens van 1000???
In het laatste fragment lieten we ons van onze betere kant zien, dit stuk reden we bijna foutloos. Bijna want op de routebeschrijving op de kaart waren we even vergeten dat we bij meerdere mogelijkheden die mogelijkheid moesten kiezen die het dichtst bij is. Dit leverde ons gelukkig de laatste twee fouten op met inderdaad het fraaie resultaat van 1000 punten, wat goed bleek te zijn voor de 40e plaats, keurig in het midden van de 80 sportklassers.
Bij de lunch werd het resultaat nog voor we vertrokken al gepubliceerd. Een compliment aan de snelheid van de rekenkamer, niks elektronisch maar gewoon een lijst die met pen werd bijgehouden. Zo kan het dus ook. De domper werd weggewerkt met voortreffelijk broodjes met natuurlijk de bekende croquet.
Na de lunch was traject 4 aan de beurt met een regelmatigheid met zelfstart en zelffinish, maar wel met de mogelijkheid van een GTC onderweg. Weer eens een afwijking van de kaartweg ten opzichte van de gereden weg over het hoofd zien leverde de volgende 100 op. Een tweede minimale afwijking die niet werd gezien leverde een controle G op die wel langs de weg stond die je verplicht was om te rijden, maar hij stond in een herconstructie en dus was ie fout. Weer 100 was onze beloning.
Voor we bij de zelfstart waren, werden we nog gefopt door de organisatie, die in een herconstructie aan een boom voor een kruispunt een dubbele pijl aangebracht. Voor de herconstructie moesten we naar links maar die dwangpijlen!! De uitleg was simpel, na de dwangpijlen mag je de route vervolgen en mocht je dus best naar links om de herconstructie te maken. U raad het al, de volgend 100 waren binnen omdat wij braaf de richting van de dwangpijlen volgden.
Na de start van de regelmatigheid kwamen we bij een situatie waar onder de ingetekende lijn geen weg bestond, dus herconstrueren en als je dan een onverhard weggetje over het hoofd ziet rij je behoorlijk om. Gelukkig was tot nu toe het tijdschema geen probleem geweest dus sloten we weer aan bij nu geheel nieuwe deelnemers dan daarvoor in onze buurt reden om de regelmatigheid af te maken. Er was godzijdank geen GTC, waardoor enig reken- en meetwerk voor de juiste uitkomst zorgde. Deze top equipe had de regelmatigheid mooi op 0 gereden!
Het traject 4 leverde ons toch een tussenstand op van 1300. Fluks aan traject 5 begonnen en dat moet wel erg simpel zijn geweest, want wij reden het foutloos. Maar enig zoeken leverde ons hier ineens wel 6 minuten tijdsoverschrijding op. Kennelijk was het schema wat aangepast, zoals ook bij de volgende trajecten bleek. Dus toch nog 60 strafpunten er bij.
Traject 6 leverde weinig problemen op. Een niet kloppende wegsituatie werd wel gesignaleerd, maar ook braaf verkeerd opgelost, wat weer een bonus van 100 punten opleverde. Aan het eind was door de organisatie een onverhard weggetje voorzien van een rode kleur. Na de les van de eerste trajecten trapten we hier natuurlijk niet in en reden er om heen met als resultaat controle 19. Helaas, het reglement uit je hoofd leren wordt beloond, van een punt naar de TC hoefden rode wegen niet te worden vermeden, dus weer 100 er bij. Wat was de stand ook al weer? O ja 1460 inmiddels. Gingen de beurskoersen maar zo snel omhoog!
Er resteerde nog één kaartfragment en dan zat de Gelderland 2009 er weer op. Een niet kloppende kaartwegsituatie ten opzichte van de gereden weg konden we niet goed vinden, waardoor we de M misten. Verder was er een opdracht om langs SGRT te rijden, een tekst die prominent op de kaart stond, helaas echter stond daar SGTR en stond de juiste tekst op een andere plaats in een aanzienlijk kleiner lettertype. De laatste kans op 100 strafpunten werd dus ruim benut, waardoor we met 1660 punten op een welverdiende 36e plaatst eindigden.
Gelukkig was het bier ruim aanwezig, hoefde ik niet terug te rijden en kon ik mijn frustratie enigszins verdoven.
Wat hebben de andere Rohac equipes gedaan? Waar in 2008 de Rohacleden zowel de sport- als toerklasse wonnen, is 2009 een wat minder jaar geworden.
De volledige uitslag staat op de site van de SGRT http://www.gelderlandrit.nl/pages/uitslag-2009.html.
Ed Bijster