Zaterdag morgen rond de klok van 10 uur vertokken richting Valkenburg waar men vanaf 12 uur kon keuren. De keuring was, zoals meestal, weer een wasse neus. Die middag nog even de distance check gereden om de twinmaster te ijken. Tevens alvast even gekeken bij het casino, waar de volgende dag de eerste proef zou worden verreden.

Zondag

Om 9:44 mochten we vertrekken bij  Chateau St Gerlach, op naar het Casino te Valkenburg waar de eerste proef van die dag zou worden verreden. Met Cock afgesproken dat we rustig aan zouden beginnen, en liever een paar seconden tijdstraf zouden oplopen op de proef dan een pion te raken of  verkeerd te rijden, wat je uiteindelijk veel meer straf oplevert.
Na de test op naar België Via Durbuy (TC 1.2) naar het Euro Space Center waar de tweede proef van die dag zou worden verreden. Hier bleek al volop sneeuw te liggen! De rijders konden zich hier naar hartelust uitleven. Na de proef op naar Frankrijk waar we nog  2 regularity’s  zouden krijgen voor die dag en daarna een welverdiende nachtrust in Reims.
Die dag hebben we in totaal 33 seconden straf opgelopen wat goed bleek voor een zevende plaats, dat slaapt lekker na zo’n eerste dag.

Maandag

Voor deze dag stonden er 4 regularity’s op het programma, via Tonnere, Lormes, Ouroux-en-Morvan mochten we ons af laten zakken richting Beaune waar we zouden overnachten. Op zich een hele relaxte dag, zij het niet dat ik een routewijziging niet goed had ingetekend, op zich hoeft dat niet zo’n drama te zijn zou je denken, echter het betrof wel een regularity, dit leverde ons 2 minuten straf op. Voor de rest was alles goed verlopen, zij het links en rechts een paar seconden op de andere regularity’s.
De schade bleef beperkt, we zakten naar een twaalfde plaats met in totaal 3 minuten en 10 seconden straf.

Dinsdag

Dit beloofde een zware dag te worden, en dat werd het ook. ’s morgens al vroeg van start en ’s nachts pas rond de klok van twaalven binnen. Maar wij waren er klaar voor, daar ik heel het avond traject, tijdens de rally had overgezet op een IGN kaart 1 : 25000 en hier in een kopyshop in Frankrijk een boekwerk van had laten maken, dit koste enige moeite daar de kaarten niet gekopieerd mogen worden en de meeste Fransen dit nogal serieus opvatten, maar de vijfde zaak wilde het wel doen! De route voor die dag liep via Pierre-de-Bresse, Poligny, Viry, Port, St Rambert-en-Bugey  en Chaudieu naar Annecy. Deze dag verliep eigenlijk bijna perfect, zij het niet dat ik me tijdens de vierde  regularity van die dag verkijk op de kaart wat ons 5 minuten tijdstaf oplevert. Wat had ik er de ziekte in en wat was ik kwaad op me zelf. Cock heeft er 2 uur voor nodig gehad om me weer een beetje op te monteren.(waarvoor mijn dank)
Ok wij waren weer klaar voor het nachttraject, er lag hier en daar redelijk wat sneeuw, maar wat erger was, ook nogal wat ijs, Bert Dolk, genavigeerd, door Robert Rorife hebben we die nacht een keer als een rode flits aan ons voorbij zien komen, 4 uur later zagen we hem pas weer met een brede glimlach aan de bar.Ik had voor Bert en Robert zo’n zelfde setje kaarten  samengesteld, waarschijnlijk voor de laatste keer, maar dat weet hij zelf nog niet!!!!
Die nacht hebben we het er redelijk zonder kleerscheuren vanaf gebracht, wat ons weer terug bracht naar een negende plaats, met in totaal precies 13 minuten straf.

Woensdag

Wederom een zware dag, ’s morgens vroeg van start en weer een avond traject waar ik ook weer een IGN kaart van 1 : 25000 van had, alleen de route zouden we pas een half uur voor de start krijgen. De route voor die dag liep via St Pierr d Albigny, Arvillard, Theys, St Martin-d’Uriage, Sechilienne, Charlaix, Corps, Mens, Luc-en-Dios naar N.D. du Laus, wat net onder Gap ligt. Een dag vol met regularity’s waarvan er enkele in de sneeuw. Op zich niet zo’n drama, maar als je te maken krijgt  met lokale weggebruikers welke geen ruimte geven om te passeren loop je snel enige minuten straf op. Dit laatste is ons ook overkomen, wat ons t/m N.D du Laus in totaal 6 minuten koste.
Die avond even snel wat eten, waarna we een half uur voor de start de route-informatie voor het avondtraject  kregen. Als een speer na je kamer om de route op kaart te zetten, wat op zo’n moment wel even stressen is. Een minuut voor de start was ik klaar met mijn kaart.
Op de stukken waar geen sneeuw lag was het die nacht aarde donker, wij moesten op een bepaald moment een weg hebben, waar we twee maal voorbij zijn gereden zonder hem te zien. Terwijl ik zeker wist dat hij er moest zijn. Zo’n avondtraject rijden op een IGN kaart
1: 25000 is op zich een aanrader, alleen als je geen tijd hebt om er een boekwerk van te maken is het een heel gedoe met zo’n grote en gedetailleerde kaart in de wagen. Er was ook niet veel meer van over aan het eind van de avond. Echter als je als negende van start gaat en op de eerste regularity kom je als vierde of vijfde door, weet je wel waar je het voor doet.
De laatste 5 kilometer was een grote ijsplakkaat . In die loodzware nacht hebben wij in totaal 27 minuten aan ons broek gekregen. Echter ik ben die nacht wel met een brede glimlach in slaap gevallen.Wij bleken niet de enige te zijn die wat minuten straf hadden opgelopen en bleven staan op de negende plaats.

Donderdag.

De finale, en dat zou het worden ook!!!!!!!!!!!!!!!
De route voor die dag liep via Selonnet, La tour, Malijai, Les Ragots, St  Andre-Les-Alpes, Rouaine, Entrevaux, Col de St Raphael naar de Col du Turini, waar we na het diner mochten vertrekken voor het, nog geheime, avond traject.
Tot de tweede regularity was er die dag weinig aan de hand. Echter even na de start van de tweede regularity, op de Col de Font Belle, waar een halve meter verse sneeuw lag. Komen we Bert en Robert tegen midden op de weg met een afgeslagen motor en een defecte startmotor. Op zo’n moment is goede raad duur. Ruimte op te passeren of te keren was er niet. De enigste mogelijkheid om verder te rijden was Bert zijn wagen weer aan de praat te krijgen. Als een speer bij Bert sneeuwkettingen monteren, want anders krijg je hem nooit aangeduwd in een halve meter verse sneeuw. En daarna nog wat Engelsen mobiliseren om mee te helpen duwen, maar het animo was niet zo groot! Dan maar roeien met de riemen die je hebt! Ik zal je vertellen met drie man een wagen aanduwen in de sneeuw is geen aanrader, maar wonder boven wonder het is ons gelukt! Maar honderd meter verder stond Bert weer, daar hij zijn motor had moeten afzetten omdat die zwaar stond te koken.( BERT INMIDDELS OOK) Uiteindelijk was er een Engelsman, welke tussen ons en Bert in stond, bereid hem achteruit aan te slepen en kon Bert door. Echter toen wij nog, Cock had in de tussentijd het geheime wapen van stal gehaald, hij had een soort van sokken gekocht welke je binnen 10 seconden om je banden kunt monteren en waar je dan probleemloos mee in de sneeuw de berg op zou moeten kunnen rijden. Tot zo ver klopte het nog, zij het niet dat bij de eerste keer gas geven de sokken meters hoog de lucht in vlogen en de wagen prettig bleef staan!
Toen maar de sneeuwkettingen gemonteerd. In de tussenliggende tijd waren de Engelsen welke voor ons stonden precies 10 meter verder gekomen. Dan maar helpen duwen, anders zouden wij ook niet verder komen, na hun 100 meter omhoog te hebben geduwd. Ben ik weer terug gerend om Cock omhoog te duwen. Onze pech was echter nog niet voorbij, Ik zat in de wagen nog zwaar na te hijgen van alle fysieke inspanningen. Na 200 m blokkeerden de Engelsen weer de weg, een servicewagen van de organisatie  had  hun over de col willen slepen, maar de sleepkabel was tussen de vooras gekomen en was met geen mogelijkheid los te krijgen.
Daar we er met geen mogelijkheid langs konden, hebben wij weer zo’n 15 minuten staan te wachten, en dat duurt lang in zo’n geval. Enfin toen de kabel weer los was konden we eindelijk weer verder maar  kwamen wel 40 minuten te laat bij de volgende tijdcontrole, daar de tijdcontrole maar 30 min na je ideale passeertijd voor je open is, was dit zwaar balen en moesten we de volgende tijdcontrole ook overslaan om weer op onze ideale tijd te komen, al met al leverde ons dit 1 uur en 5 min straf op. Terwijl degene welke de col niet hebben genomen maar 5 minuten straf hebben gekregen. Als je dit achteraf bekijkt is dit zeer zuur!
De rest van de middag hebben we geen sneeuw meer gezien en zijn we zonder verdere kleerscheuren aangekomen op de Col du Turini.
Na wat gegeten te hebben mochten we vertrekken voor het avond traject, de route-informatie   kreeg je pas op het moment van vertrek, deze nacht is een grote roadrace geworden, kaartlees- technisch niet moeilijk maar wat de tijd betreft bijna niet te halen. Bert en Robert, 2 minuten na ons gestart, zaten na enige tijd rijden in dezelfde tijd als ons, en daar wij op de regularity’s als we geen fout maakten er vaak maar enige seconden naast zaten en hun er soms, om onverklaarbare reden, er een halve minuut. Reden ze op de regulatiry achter ons aan, wij zijn echter 4 seconden te vroeg, terwijl zij precies op tijd bleken te zijn. Er zou toch een moment van gerechtigheid moeten komen! Zo’n 5 kilometer voor de finish in Monte Carlo zien we de Alfa van Bert aan de kant van de weg staan. Op dat moment konden we het ‘weer’niet over ons hart verkrijgen op door te rijden, en zijn gestopt om te helpen. Hij bleek helemaal geen stroom meer te hebben, in eerste instantie leek het er op dat de hoofdschakelaar defect was. Na deze te hebben doorverbonden konden ze weer rijden, echter na 500 meter stonden ze weer stil.
Dan maar verder slepen dachten we, maar zo over de finish kon volgens ons ook niet goed gaan! Toch maar weer stoppen en verder kijken. De startmotor bleek nu af en toe volle sluiting te maken, deze draad losgekoppeld en maar weer verder rijden. Al met al kwamen we dankzij de 15 minuten penalty free latenes net op tijd binnen.
Bert en Robert hebben die avond maar13 seconden straf opgelopen terwijl de rest in minuten grossierden
Ondanks alle tegenslag van die morgen hebben wij toch onze negende plaats kunnen vasthouden.
Wat ons betreft, en toch ook bij Bert en Robert, hebben we zoveel credit bij hen opgebouwd, dat als Ahold dit zelfde credit weer zou hebben, ik een koopadvies zou hebben voor de investeerders onder u!!!!!!!!!!!!!!
Al met al een schitterende rally waar ik tot op heden elke dag nog met een glimlach aan terug denk! Via deze weg, Cock nogmaals bedankt voor de schitterende week!

De start was dit jaar op een marktplein in Weert, redelijk zonovergoten, dus er was nogal wat publiek opaf gekomen. Het systeem van de Hornelandrally is simpel, punten vrije route. De route is vrij, als je alle punten maar aan doet. Volgens organisator Jan Berkhof zouden er dit jaar ook geheime tijcontrole’s opgesteld staan, maar daar moesten we ons geen zorgen over maken want het was toch onmogelijk om te ver voor te raken op het schema. Frans navigeerde mij behendig van TC naar TC, controle’s missen deden we niet, maar er moest fors doorgehaald worden om niet elke keer weer een paar minuutjes te pakken. Vanwege de nieuwe regels in Belgie, brachten we de nacht door op de franse wegen, daar is niets mis mee, maar je moet ook weer een keer naar Belgie terug. Daar zat een van de knelpunten van deze rally, veel bol-pijl trajecten over de snelweg, slaapverwekkend en de Hornelandrally onwaardig. De vorige edities van deze rally werden verreden op Michelin 1:200.000 kaarten. Verschikkelijk moeilijk omdat ze onnaukeurig zijn en elke bocht of hobbel op de kaart kan een splitsing of kruising zijn. Om de dorpen te kunnen ontwijken maakte men dit jaar gebruik van gedetailleerde 1:100.000 kaarten en soms zelfs van stafkaarten. De bedoeling van de organisatie was goed, maar voor de rally pakte het verkeerd uit, het was te makkelijk. Om toch een klassement te kunnen maken werden de testjes dit jaar niet gebruikt voor een eventuele ex-aequo maar telden ze gewoon mee. Op het eerste testje schoot ik met te hoge snelheid door de stopfinish. Op het tweede testje was ik gewoon te langzaam en op de derde pakten we tussen de containers een verkeerde afslag. Op de testjes  31 strafpunten van de 47 totaal over de hele rally. Als je de uitslagen bekijkt had de rally niet verreden hoeven te worden want de testjes bepaalden de uitslag: jammer. Ontevreden was ik ook over 10 strafpunten opgelopen tijdens een snelheidscontrole, waarvan volstrekt onduidelijk was waar die gehouden was, door wie en wat de score van de overige deelnemers was. Ik bedoel hiermee het volgende. Tijdens de SLS bijvoorbeeld worden ook regelmatig controles gehouden. Een bord langs de weg geeft aan dat de snelheid is gecontroleerd. Je kunt dan zelf vaststellen dat je al dan niet te hard reed en alle deelnemers ondergaan hetzelfde lot. De finish was dit jaar op een sfeerloos industrieterrein bij sponsor Van Gansewinkel, niet doen dus, volgend jaar gewoon weer in het centrum van Weert.

Uit een gesprek met Rene Smeets na afloop van de rally heb ik begrepen wat de problemen van de organisatie zijn met betrekking tot alle nieuwe regeltjes, ik heb hier alle begrip voor maar in deze vorm is de Hornelandrally dood.

Jan Berkhof en Rene Smeets zijn beroeps organisatoren en hebben dit zelf ook waargenomen, daar ben ik zeker van, volgend jaar zijn deze probeersels die verkeerd uitpakten eruit.

Frans heeft foutloos genavigeerd en dat vind ik gezien de lengte van deze rally verbazend knap !!!!!!