Jaco de Hoog en Bas de Rijk

De Horneland Rally 2008 is er een om in te lijsten. Wat een fantastische rit. Voor navigator en voor bestuurder!

Door het wegvallen van de Deltarally, was de Horneland Rally voor ons (Jaco en Bas) de eerste rally dit jaar. De voorbereiding was kort en verliep probleemloos tot Weert. De jaarlijkse APK van ons rally Btje beperkte zich tot een aarde draadje voor de KM teller, zodat ook die verlicht werd. En een lasje aan de bodem. Nu dus voor 2 jaar klaar! ?? Op de maandagavond de banden op spanning gezet en de tripmaster gecheckt. Dat was allemaal nog OK. De rest van de avond werd besteed aan het doornemen van oude Horneland kaartfragmenten.

Op donderdagavond reden we naar De Houtse Hendrik in Leveroy waar wij al jaren met een aantal ROHAC teams de avond en nacht doorbrengen. Dit jaar met slechts 3 teams, Daan en Maarten en Marius en Bart en wij zelf. Bij het oprijden van de parkeerplaats valt mij op dat de richtingaanwijzer niet werkt. Zeker iets los gegaan bij het monteren van het aarde draadje! Na het eten gaan we opzoek naar de oorzaak van het probleem. Alle stekkertjes achter het dashboard zitten vast. De bedrading op de clignoteur zit vast. Na een half uur besluit ik Rob van der Poel te bellen. Rob komt pas vrijdagochtend naar Weert en neemt een reserveclignoteur mee. Dan besluit ik de zekeringkast en de bedrading na te kijken. Het moet een van de groene draadjes zijn die de stroom naar de clignoteur brengt. Ik trek er een los en steek hem er weer op. En jawel! Ze werken weer. We besluiten nog een stukje te gaan rijden om de verstralers af te stellen. En jawel, de voetschakelaar werkt niet naar behoren. Als ik het grootlicht aan zet gaat alles uit! Oorzaak snel gevonden. Los stekkertje als gevolg van de capriolen achter het dashboard.

Vrijdagochtend rijden we in colonne naar de IJzeren Man voor de start. Marius en Bart en Daan en Maarten starten bijna een uur eerder we zien ze pas weer zaterdagochtend bij het ontbijt. Het systeem van de Horneland is punten vrije route. Dat lijkt gemakkelijk, maar is het niet! Op de Michelin-kaarten staat ongeveer de helft van de wegen niet. De kaart beperkt tot hoofdwegen. Het eerste traject van de Horneland is altijd lastig de navigator heeft even tijd nodig om zich in te leven in de kaart en het meten van de afstanden. Wegen zijn vaak 100 meter breed op de kaart. Voor de bestuurder is het vanaf minuut een tempo maken en houden!

Op de eerste 3 punten vinden we niets. Vervolgens komen we bij punt 5 een schrijver tegen, de C die op een driehoekje staat. De punten 4 en 5 staan niet ver uit elkaar. Omdat ik een deelnemer van links zie komen besluiten we eerst nog die kant op te rijden en de C nog niet op te schrijven.( Het systeem van de Horneland voorziet in een oplopend alfabet en cijferreeks van schrijvers en stempels). We missen nog de A en de B! Na 600 meter komen we bij een controle: De stempel B. We besluiten de A te schrijven, stempelen de B en schrijven de C. We waren dus verkeerd gereden en daar waar wij dachten dat we op punt 4 waren aangekomen , stonden we op punt 5! Dat is de Horneland. Je moet altijd exact weten waar je bent . We zijn gelijk bij de les, en de rest van het 1^e traject gaat verder zonder grote problemen. We lopen alleen wat tijdstraf op. Na traject 1 staan we met 29 strafpunten 5^e (1 controle en 19 minuten). Het middag traject gaat ook goed. We missen 2 controles en pakken nog 7 minuten tijdstraf. S%u2019avonds in het hotel in Luxemburg blijkt dat we 12^e staan. Daan en Maarten staan heel knap 5^e, Kor en Wouter Bakker staan 8^e.

Na het eten beginnen we aan het nacht traject. Al snel gaat het fout. Onder weg naar TC1 denken we de verkeerde weg genomen te hebben. We zijn een dorpje uitgereden en rechtsaf geslagen een bosweg op. Drie deelnemers komen terug gereden. Bas vraagt me of we al 2500 meter hebben afgelegd. Ik denk van wel, toch rijden we voor de zekerheid nog een stuk door. De TC komt niet. We keren en rijden terug naar het dorp. Bas construeert een andere route en leidt ons feilloos naar de TC, die net buiten het bos staat. We komen van de verkeerde kant  inrijden en zijn 14 minuten te laat! Achteraf weten we vrijwel zeker dat we goed zaten nog 300 meter door hadden moeten rijden om op tijd bij de TC te komen. Verder gaat het traject redelijk. We verdwalen niet, pakken nog 3 minuten en missen 3 controles. Waarschijnlijk hebben we ze niet gezien doordat we te hard reden. We komen er namelijk halverwege achter dat er een controle staat in een gat tussen twee heggen en besluiten op punten langzamer te gaan rijden. Totaal 47 strafpunten. Om kwart over een komen we binnen en gaan direct naar bed. Om half zeven gaat de wekker. Onderweg naar de ontbijtzaal zien we dat 2 plaatsjes zijn geklommen en dat we 10^e staan. De verschillen zijn klein. Het verschil met zowel nummer 9 (Kor en Wouter)als nummer 11 is 1 punt. (1 minuut). Daan en Maarten staan 12 e op 12 punten. Op tijd rijden wordt voor ons dus heel belangrijk.

Om 7 uur ga ik naar buiten, vul wat olie bij en start de motor. Om 11 over moeten we vertrekken. Het rotding slaat niet aan. De startmotor gaat rond, maar de motor slaat niet aan. Ik hoor de benzine pomp niet, maar ja er staan 10 auto s om mij heen te ronken. Ik sein met mijn grootlicht, er gebeurt niets. Elektrisch probleem! Bas komt aangelopen. Gaan we nog rijden vraagt hij? Ga jij maar intekenen, ik moet nog even iets controleren. Motorkap open, zekeringdeksel er af. En jawel losse stekker. Heeft er gewoon ruim 40 jaar op gezeten en komt er s nachts voor het hotel spontaan af. Engelse baggerzooi . Voor de tulp gaat er een nieuwe zekeringkast in! We vertrekken 5 minuten te laat. Onderweg is het prachtig, hier en daar is het flink mistig, maar als de zon tevoorschijn komt verdwijnt de mist. Op sommige plaatsen liggen nog wat sneeuwresten. Na een uur komen we bij een asfalt weg door een bos die in onderhoud is. Alleen lokaal verkeer is toegestaan. Bas kijkt op de kaart en zegt: omrijden door dat dorp daar kost ons 5 minuten. Ik negeer het bord en rijdt de weg in. Rustig, met een gangetje van 50 rijden we 2 kilometer de weg af. Aan het eind van de weg staat de Alfa van Hans van Beek en Gerard Heimerikx. Ze kijken niet vrolijk en zwaaien naar ons dat ze OK zijn en dat we door kunnen rijden. Later blijkt dat ze hard tegen een rand asfalt in de weg zijn gereden. De carterbeschermer is in het carter geslagen, het motorblok is van zijn steun gescheurd en het luchtfilter heeft een deuk in de motorkap gemaakt. We schuiven dus een plaatsje op. Voor de lunch lopen we 2 minuten tijdstraf op. We zoeken te lang naar een weggetje dat op het oog de verkeerde kant op loopt, maar naar later blijkt snel afbuigt in de goede richting. Kor en Wouter beleven een hachelijk avontuur met een tractor die stug midden op de weg blijft rijden en geen ruimte geeft, waardoor ze de achterkant van de TR tegen de heuvel aan moeten zetten om erger te voorkomen. Ze komen er af met een geschaafde kont en 4 minuten tijdstraf. We zijn ze voorbij en staan 1 punt op ze voor en dus virtueel 7^e. Daan en Maarten zijn foutloos gebleven. In het begin van het laatste traject zit een stukje snelweg van 33 km. Niet lekker, want je concentratie is even weg en je voelt de vermoeidheid. Dan komt het laatste stuk. Heerlijk, Limburg! Holle wegen. Stukken onverhard en TC s met korte tijdsintervallen. We moeten vreselijk hard rijden om op tijd bij de TC s te komen. Op een holle weg komen we ongeloofelijk maar waar,3 Volvo V90 s tegen die tegengesteld de route afleggen. Op de neus een bord met VIP.

Het venijn zit in de staart. Bij een doorwading van een beekje vlak voor een TC ga ik te hard door de beek om een 10 tal fotografen een plezier te doen. Hortend en stotend halen we de TC. Bas loopt naar de controle en ik kijk onder de motorkap. Het kapje rubberen kapje op de kabel naar de bobine is te groot en staat vol met water. Ik trek em er af, blaas em leeg, steek em er weer in, sluit de kap en stap weer in voor het voorlaatste traject. We vertrekken 2 minuten te laat. Doordat we op doorgaande wegen terechtkomen met veel verkeer en stoplichten, komen we 8 seconden te laatbij de TC. We staan weer gelijk met Kor en Wouter. Op het laatste traject moeten we wat zoeken en raken achter op ons tijdschema. We komen wel op tijd bij de TC, maar blijken 1 controle gemist te hebben. We zijn 9^e geworden. Daan en Maarten zijn de hele zaterdag foutloos gebleven en eindigen met 1 punt minder op de 8^e plaats. Kor en Wouter worden heel knap 6^e. We blijven tot na de prijsuitrijking. Arthur Denzler en Harm Lamberigts winnen opnieuw.

We hebben een heerlijke rit gereden en een prima resultaat neergezet. Volgend jaar zijn we er weer. Daar in Weert. Rest ons organisatie en vooral de uitzetter een groot compliment te maken. Het was allemaal prima in orde.