Verslag van Hans van Dalen

Betreft : Internationale Hornelandrally 2004

Startnr. 81 Porsche 356 SC, bouwjaar 1964, equipe Hans van Dalen/Theo van Erkel

Voorbereiding: Je kijkt in de weken voorafgaand  aan zo’n evenement toch een beetje tegen een 24 uurs rally op. Wat zal het weer doen, welke banden kies ik en zal ik voor de zekerheid toch maar een nieuw setje kopen of is 8mm voor M/S nog voldoende, wat zal ik preventief aan de auto vernieuwen, welke punten hebben  speciale aandacht nodig en je kijkt regelmatig je logboek er op na en besluit nu eindelijk de carterbeschermplaat, de roll bar en een nieuwe uitlaat te bestellen. Bij Karel Westerman vond ik een luisterend oor en met vele adviezen en foto’s rijker, was het toch hard werken geblazen om alles op tijd te kunnen regelen. Voor de motor had ik op de Porsche Club begrepen dat de Mexicaanse ontsteking toch beter te vervangen was voor de originele en via Richard van Honschoten kon ik in de USA terecht voor de revisie van de ontsteking. Ik moet zeggen dat de motor hierdoor rustiger stationair loopt en beter optrekt in de lagere toeren. Bij CPR in Almere heb ik mijn verlanglijstje van aandachtspunten voorgelegd en na een dag sleutelen door 2 man was het zo ver. De auto liep prima alleen de uitlaat van de firma Catapult maakte in mijn oren te veel lawaai en heb inmiddels kunnen regelen dat de demper zal worden aangepast. Als noodvoorziening een 912 demper gemonteerd. De terugtrek plunjes in de remklauwen had ik op advies van K&W eruit laten halen, omdat de remplokken bij veelvuldig remmen in de bochten gaan aanlopen. Dit probleem had ik al enige jaren, nadat ik een gescheiden remsysteem had laten aanleggen en na de proefrit bleek inderdaad dat het hinderlijke aanlopen voorbij was. Voor mij was de auto klaar voor het evenement. Nu nog mijn reserve onderdelen checken, een reservedynamo moeten regelen(van een 912 met achteruitverwarming is de dynamo namelijk groter en kan daardoor beter zijn warmte kwijt), check van de lampen, waarbij zowel de  groot/dim en ver breedstralers zijn voorzien van 150 % lampjes (overigens veel beter licht en dus een must).

Als noodrantsoen namen wij toch maar 6 krentenbollen en kwarkkoeken mee, naast de gebruikelijke drankjes. Voor Theo die in feite weinig wensen heeft , bleek later hoe belangrijk deze koeken zouden zijn.

Briefing

Bij de briefing was de boodschap duidelijk. Het wordt steeds moeilijker om vergunningen te regelen, gedraag je in de rally, let op je snelheid, want er wordt regelmatig gecontroleerd of anders 50 is 50 etc en Andre Jetten voegt daaraan toe dat er niet meer zo snel behoeft te worden gereden, want in de jaren 60 was het wel andere koek. Toen moest je met een gemiddelde van 60 de Horneland rijden. Wij kregen het gevoel dat deze Horneland in feite een “peulenschillentje” zou gaan  worden en verder niet gezeurd, starten gaan we, aldus Andre.

Traject 1. sportklasse 311 km effectieve te rijden tijd 6 uur 34 min. of 49 km per uur gemiddeld. Aantal TC’s 18, waaronder diverse TC’s van 13 en 14 minuten

Op het eerste gezicht zou je zeggen, nu dat hebben wij wel vaker gedaan, maar je vergeet dit al snel als bij de eerste TC blijkt dat je het niet binnen de gestelde tijd kan rijden en wij 3 minuten over tijd zijn. Goede raad is duur en Theo adviseert toch de teugels maar wat te laten vieren en voeren de snelheid op. Waar je mee in de fout gaat is namelijk dat de kaart die door de organisatie wordt verstrekt een schaal heeft van 1 : 200.000 of anders 1 cm is een afstand van 2 km. Je regelmatig aan het zoeken bent op welk weggetje de routecontrole moet staan en bij de meeste controles laat je veel te veel secondes  liggen,  doordat  je moet stoppen, uitstappen, naar de stempel lopen die meestal zodanig in de slik staat dat je al glijdend in de auto springt, waar bij ik blij ben met de goede conditie van Theo. Immers met een beetje oefenen lukt het om in een al rijdende auto te springen en je weg te vervolgen. Inmiddels begon het al aardig te schemeren en de Don Barrows werd te voorschijn gehaald en beschermkappen van de extra lampen verwijderd en stelden wij vast dat onze tijd inmiddels al aardig was uitgelopen, namelijk 17 minuten. Verder hadden wij een redelijk gevoel en de auto’s die voor ons waren gestart zaten wij aardig op de hielen. Zo reden wij met de 356 tussen een 3 tal Porsches 911 en op de modderpaden konden wij de 356 aardig de sporen geven. Overigens is het een nadeel als je startnummer 81 hebt, daar waar het gaat om het wegdek. Immers als reeds 80 auto’s over een weggetje zijn gereden met name waar het gaat om onverhard rijden dan is het noodzaak dat je je wielen over het juiste spoor laat lopen. Door de alsmaar aanhoudende regen was het wegdek spekglad en met name buiten de sporen van de wielen zodanig bedekt met modder dat je daar verre van moest blijven. De omstandigheden met slecht zicht, uitsluitend kleine paadjes en hoge snelheden gaven ons wel het gevoel dat dit niet zo maar een rally was, maar zoals ik laatst las niet een rally voor “watjes” en doorgaan was onze taak. Inmiddels liepen wij verder uit in de tijd en bij het zoeken naar een TC vlak voor het einde van trajekt 1 moesten wij overleggen wat ons te doet stond of doorzoeken naar de  controle of de tijd van 30 minuten overlappen. Ons stond bij dat bij deze rally je tot 60 minuten mocht uitlopen en later zou blijken dat ons dit een plaats bij de top 10 gekost heeft. Met een tijd van 32 minuten overtime kwamen wij uiteindelijk bij de TC en hadden nog 14 minuten over voor het buffetdiner, maar dan moet je het nog wel zien te krijgen en terwijl wij vaststelden dat wij een pijnlijke vergissing hadden gemaakt en 30 strafpunten hadden opgelopen door een verkeerde beoordeling van het reglement, propten wij ons mond  vol. Overigens hadden wij de betreffende controle  niet eens gevonden. Tijd was kostbaar en  hard hollende in de buiten lucht om ergens te kunnen plassen begonnen wij aan ons volgende trajekt.

Trajekt 2 start in Nouzonville ca. 22.45 uur, afstand 381 km 8 uren te rijden gemiddeld 48 km

19 TC”s

Het tweede trajekt zou gaan richting Reims en weer terug naar Nouzonville

Wij hadden inmiddels wel begrepen dat niet alleen wij in de tijdsproblemen waren verzeild, maar ook de gebruikelijke kopstukken hadden dezelfde verhalen. Dit gaf ons morele steun om voortvarend aan het tweede deel te beginnen. De volgende stop zou voor ons s’morgens rond 7 uur zijn en de kwarkkoeken en krentenbollen gaven ons de nodige energie om de concentratie en de gang er in te houden. Rond 3 uur s’ nachts aanhoudende  regen, pikke donker  reden wij op een smal betonweggetje met aan weerszijden boerenland land met de bekende vette klei, zagen wij voor ons knipperlichten, diverse auto’s dwars op de weg en een groot remspoor door de vette klei. Wij zagen op zo’n 15 m in de vette klei een  auto van  onze Rohac vrienden Daan en Maarten. Pieter en Frans Smits stonden er inmiddels ook en gelukkig bleek dat ondanks de koprol, geen bijzonder lichamelijk letsel. Daan en Maarten hadden inmiddels de organisatie verwittigd en wij  konden op dat moment niet verder van dienst zijn en besloten samen met Pieter en Frans onze weg te vervolgen. De auto is vermoedelijk  total loss. Onder dat soort omstandigheden is het moeilijk je vrienden in de vette klei alleen te laten, maar “the show must go on”en achteraf bleek dat via de KNAC, de auto is geborgen en rond 6 uur in de morgen zaten zij in een hotelletje bij te komen van de schrik. Theo en ik hebben na het ongeval nog wel even stil gestaan bij het gebeurde, maar waren blij dat het zo goed  was afgelopen met dank aan hun roll bar. Wij kwamen  bij de eerst volgende TC toch nog op tijd aan. Wij hadden overigens aan het einde van het trajekt het gevoel dat het redelijk goed was gegaan, bij alle TC’s konden wij tijdig zijn en stelden vast dat wij vermoedelijk 2 controles gemist hadden en de controle bij het tankstation vlak voor het ontbijt in Nouzonville. Wij hadden wel een rondje gereden bij het tankstation, maar hadden niet begrepen dat wij binnen een stempel hadden moeten halen, jammer voor de 10 strafpunten. Voor het ontbijt kregen wij 40 minuten en konden ons na 16 uur sleuren over weggetjes eindelijk eens goed verwennen. De auto’s overigens om ons heen hadden wij al in geen uren meer gezien en later bleek dat door diverse ongevallen en autopech wij soms enige minuten bij een TC’s konden wachten zonder een deelnemer te zien. Een vreemde gewaarwording is dat en je gaat aan jezelf twijfelen. Overigens waren wij een beetje trots op controlepunt 260 op een oude wegsituatie, die wij alsnog wisten te verschalken. Later bleek dat velen deze gemist hadden.

Trajekt 3 afstand 267 km rijtijd 5.30 uur gemiddeld 49 km  11 TC’s

Het derde trajekt was voor ons een uitstekend resultaat. Zonder tijdstraf en gemiste controles hebben wij dit trajekt kunnen afleggen. Alleen in het zicht van de haven rijdend naar de finish maakten wij nog haast de fout om dit laatste stuk te gemakkelijk op te nemen, maar konden onze fout gelukkig nog goed maken.

Resultaat

Met een goed gevoel, maar toch ook gemengde gevoelens wat ons de toekomst zal brengen keerden wij huiswaarts. Wij zijn 20 e geworden met 97 strafpunten en zoals altijd vergelijk je deze score met de bekende “als wij beter het reglement hadden gelezen”. In dat geval  hadden wij de TC een paar minuten eerder aangedaan en waren op de 9 e plaats vermoedelijk geëindigd.

Wat hebben wij hiervan geleerd, dat  een goede voorbereiding voor zo’n groot en zwaar evenement zowel voor mens als machine een must zijn en gezien de vele uitvallers in de sportklasse te weten 21 van de 90 equipes, hebben vermoedelijk velen het toch te gemakkelijk  opgenomen. Ik eindig met dank aan mijn navigator Theo voor zijn uitstekende kaartleeskunst en techniek van CPR uit Almere en kijk terug op 24 uur samen zijn, gepropt in een 40 jaar oude Porsche, met veel humeur, sportiviteit en saamhorigheid

Wassenaar, 22 maart 2004

Voor reakties: hans@duinen.demon.nl