Impressie van de SLS 2008

(door Peter de Munnik en Dennis Lens van Rijn)

Nou, nou het was me het rallytje wel. De familie Berkhof had na de editie van 2007 iets recht te zetten en dat hebben we geweten. Ze hebben voor mijn gevoel werkelijk alle poppen uit de kast gehaald. Je kunt nattuurlijk overal badinerend over praten, maar volgens ons viel deze rally in de categorie heftig. Ik weet niet hoe het de andere deelnemers is vergaan maar toen ik zondagavond thuis op de bank zat waren mijn oogleden toch wat zwaar. Het zal de leeftijd wel zijn. Dennis en ik hebben het als een feestje ervaren. Ik ga geen opsomming geven van de instinkers en als we nu dit en hoe kunnen we dat nu missen Shit happens en gelukkig maakt iedereen fouten. Je moet de uitzetters ook hun lol gunnen als je ergens intrapt. Als we alle grappen doorzien en allemaal foutloos rijden krijgen we ook geen uitslag. De winnaars Bart en Harm komen volgens ons van een andere planeet. Met kop en schouders één. Onze complimenten hoor. Over complimenten gesproken. Rohac kan ook best gepast trots zijn. Toch maar even doen: Theo en Bas 2^e (knap hoor), de Bakkers 4^e(eigenlijk een beetje 3^e) , Hans en Eric 5^e , Rob en Marion 9^e en tja toch met enige trots: Dennis en ik ook nog net in de top 10. Kan je toch met goed fatsoen niet echt slecht noemen.

Even een kleine anekdote.

Dennis reed en ik navigeerde ( jullie weten inmiddels dat wij wisselen)

Wij speren in het stikkedonker ergens over een weg in een bos en ik roep tegen Dennis : over 500 meter haaks rechts. Ik verdiep mij weer in de kaart, kijk even later op de tripmaster en zie de stand 470 terwijl Dennis nog plankgas rijdt. Bij 500m rechts schreeuw ik!! Dennis gaat vol in ankers, de auto begint te slippen en wij eindigen 30m verder 90 graden gedraaid precies voor de weg waar we in moeten. Een halve seconde is het stil. Dan zeg ik droog tegen Dennis: Ja daar moet je heen.

Wij denken er hard over om nog maar een keer mee te doen.

SLS 2008 ouderwets, heftig en mooi. (door Ed Bijster)

In de aanloop naar de SLS 2008 werd de voorpret van mijn zoon Joost en van mij aardig verstoord omdat hij van zijn werkgever twee weken voor vertrek ineens geen vrij kreeg. Alles kan in de Horeca! Na naarstig speurwerk vond ik uiteindelijk Wim Aalders bereid om als stand in te fungeren. Hij had weliswaar voor onze Rohac enkele voortreffelijke ritten uitgezet en de Gelderlandrit 2008 in de Toerklasse op zijn naam geschreven, maar nog nooit in de Sportklasse een meerdaags evenement gereden. En wij hadden nog nooit samen gereden. Maar goed mijn SLS deelname was in ieder geval gered en daar was ik best blij mee.

Op donderdag vertrokken we vol goede moed naar Papendal. De auto was de zaterdag daarvoor al gekeurd waardoor Wim al wat kilometers had gemaakt. De documentencontrole was niet op tijd geopend, iets dat al bovenop wat andere aanloop probleempjes kwam. Zo was de SLS de Fehac goedkeuring op het laatste moment onthouden om administratieve redenen en was (en is tot op de dag van vandaag) de site niet bijgewerkt. Dus zou HRO zich echt revancheren voor de tegenvallende rally van 2007?

Donderdag volgde een enigszins rommelige briefing van Jan Berkhof, waarin hij al aangaf dat wij in 2007 om meer rally hadden gevraagd, nou dat zouden we krijgen. Meteen na de briefing reed de sportklasse een proloog, die toch door ons niet helemaal goed werd gereden. Een regularity op bol pijl hoeft geen probleem te zijn, maar je moet er nog inkomen. Er stonden nogal wat tijdcontroles hadden we de indruk en jawel wij haalden het maximum aantal strafpunten voor de tijd. Gelukkig hadden we wel alle passeercontroles goed, want anders waren we meteen met achterstand begonnen.

De volgende ochtend met startnummer 3 direct achter de toerklasse aan op weg naar het vliegveld Rheine. Deze ex luchtmachtbasis is de laatste jaren door diverse rallies bezocht en levert altijd weer een leuke serie proeven op. Dit jaar een serie van regularities en testjes die allemaal vanaf de begintijd van dit traject getimed moesten worden. Nadat wij zo goed en zo kwaad hadden gereden op de tijdsduur als in het routeboek beschreven, kwamen wij er achter dat de andere equipes allemaal een mooie tijdtabel hadden. Wij niet en dan is het toch niet te doen om op de correcte tijden te rijden. Gelukkig heeft de organisatie dit geneutraliseerd. In algemene zin waren de marshals niet allemaal even ervaren en lieten hier en daar een steekje vallen.

Daarna diverse systemen door Duitsland naar het zuiden, waaronder een wat saaie grensbenadering. Hier liepen we erg veel straf op door een fout van onze kant. Als er punten vrije route pijlen kortste route staat, een systeem dat niet in het reglement beschreven staat, dan moet niet de wel beschreven punten vrije route pijlen een na kortste route gaan rijden! Koste helaas 400 strafpunten en dat waren hele dure bleek later. Wij eindigden in Houfalize op de 32^e plaats. En dat terwijl wij in de bovenste helft wilden eindigen.

Zaterdag prachtig weer en een fraaie route Luxemburg in. De etappes rijgden zich aaneen met mooie routes, pittig navigeren en stevig doorrijden. Het ging wel aardig dachten wij en wij verwachten dan ook goede zaken te doen. Dat viel wat tegen, want er waren er veel die ook goed reden, vooral bij de equipes die boven ons stonden en dan stijg je echt niet hard. De 2^e etappe vanuit de Lunch Luxemburg in liep ineens wel erg lekker en die eindigden we dan ook 2^e overal wat lekker winst opleverde.

In Luxemburg relaxt op het terras een Italiaanse maaltijd verorbert en daarna weer aan de slag. Inmiddels hadden we rondom al de nodige technische problemen gezien, maar die bleven ons dit keer gelukkig bespaard. Wim begon er in te komen en nam het tempo van de Sportklasse over. Hij verbaasde zich wel over het verschil tussen Sport en Toer. Vanuit de Toer lijkt dat klein, maar hij weet nu beter, het is een andere wereld, qua rijden, qua navigeren en qua mentaliteit. Met name als de sportklasse tussen de Toer beland, valt steeds weer op dat de toerklassers niet beleefd genoeg zijn een snellere equipe ruim baan te geven. Bij de Sportklasse is dat vanzelfsprekend. De ander kan bijvoorbeeld in tijdsproblemen zitten door een navigatiefout en echt haast hebben. In ieder geval laat je een snellere equipe gewoon passeren als hij aandringt.

Luxemburg uit lekker goedkoop getankt en toen een verbindingsrit naar Colmar Berg, een bekend testbaan/circuit waar de chauffeurs zich mochten uitleven. Na uitgebreide ruggespraak gaf Wim er de voorkeur aan dat ik dat zou rijden en dat lukte erg ruim binnen de bogeytijd. En wel eens lekker ongegeneerd hard te mogen gaan!

Daarna werd het snel donker en dat geeft een eigen dimensie aan rally rijden. We reden scherp en dat bleek ook wel. Wij kwamen door de omgekeerde startvolgorde met startnummer 3 wel midden in de nacht aan, wij waren om 01.30 binnen. En dan klotst de adrenaline nog door je aderen en kun je echt niet meteen naar bed. Dus werd het toch nog gezellig en waren we ook één van de laatsten die na het sluiten van de bar naar bed gingen. Met het goede resultaat van de middag en de avond schoven we op naar de 19^e plek waar wij erg tevreden over waren. Een goed resultaat was dus kennelijk nog mogelijk en wij gingen er voor.

Op zondag ging de eerste etappe (terug in Nederland en dat rijdt weer wat gemakkelijker denk je dan nog) ging nog wel. Een enkel foutje slechts en die fout hadden er meer. Wel driftig zoeken en dat kost tijd. In ons geval uiteindelijk 13 minuten. Toen een regularity op bol pijl zonder afstanden met een brillante uitzetterstruuc aan het einde. je moest een drukke weg over steken en de volgende wegsituatie was dan eerste rechts. Dat was een parallelweg aan de overzijde van de drukke provinciale weg, maar daar was je al snel voorbij. Je werd dan keurig opgevangen door een instructie terug te gaan, maar de regularity was toen al verloren. Wij zaten er aan voor 70 seconden.

Het traject daarna begin met een pijl die nogal alng was op de Maasdijk. Met een scherprijder en af/oprit die we misten. Kortom we reden als een natte dweil die ochtend wat heel misschien toch ook een beetje wordt verklaard door de late nachtrust en daardoor erg korte nacht. We worden een dagje ouder dus volgend jaar toch maar eerder naar bed! Met maar liefst 900 strafpunten daalden we weer af naar de 21^e plek, maar nog veel erger, de bevriende equipes waartussen wij altijd competitie hebben waren ons weer gepasseerd. Gedesillusioneerd gebruikten we de lunch bij Atos (hartelijk dank voor de gastvrijheid!) en gingen op weg naar Duindicht. Ook hier liet Wim het stuur aan mij over en mocht ik lekker dwars de baan over vliegen. Jammer dat we de halve baan in moesten houden voor een Polo evenement op het midden terrein, maar voor mij zijn de bochten toch het mooist!

Tevreden, uitgeput maar zeker voldaan kwamen we aan op de Boulevard. Eén klein puntje van kritiek, in de 15 jaar dat ik de SLS rij zijn er betere routes naar de Boulevard geweest. Hier staat altijd file en dat is wel jammer als je zo dichtbij bent gekomen om dan in een Haagse file te staan.

Wat mij betreft lust ik van dit soort rallies er nog wel 15 dus zie ik de mensen van de SLS graag terug in 2009, want deze versie was zeker een terechte revanche voor de 2007 versie.

Een Rohac debutant in de SLS (door Wim Aalders)

De SLS begon voor mij 2,5 week voordat deze werd verreden. Van clublid Ed Bijster, ontving ik een email of ik belangstelling had om bij hem in te stappen om de SLS te rijden. Ed rijdt normaliter deze rally met zijn zoon, maar zoonlief kon geen vrij krijgen. Gelukkig werk ik bij Achmea, die zeggen mensen te ontzorgen, dus vrij krijgen was voor mij geen probleem. Helaas heeft mijn eigen Daf 55 Marathon geen FIVA kaart, dus werd er gereden met Ed zijn BMW.

Anderhalve week voor de rit hebben we de BMW van Ed in Alphen aan de Rijn opgehaald, zodat ik naar de keuring kon. Inmiddels had Ed aangegeven dat ik zou gaan rijden. Tijdens de rit naar huis gleden mijn schoenen continue van de pedalen, ook het stuur wilde steeds uit de handjes glippen, help !! Thuis gekomen heb ik andere schoenen aangedaan en het pedaalprobleem was opgelost, nu dat gladde stuur nog. Ooit heb ik iemand voor vrouw uitgemaakt omdat hij met handschoenen een auto bestuurde, bij deze mijn excuses, er zijn dus autohandschoenen aangeschaft, waarmee ook het gladde stuurprobleem was opgelost.

Eerlijk gezegd was ik na de invitatie helemaal in de wolken, voor mij was het toch een soort jongensdroom. Een paar dagen voor de rally ga je wat praktischer denken, 4 dagen van huis met een vreemde ? (we kende elkaar wel, maar eigenlijk ook weer niet), 3 dagen opgesloten in een stuk blik ?, sportklasse ? (alleen nog maar eendaagse ritten in de toerklasse meegedaan), rijden ? (normaliter navigeer ik), vreemde auto ?, gaat dit eigenlijk wel leuk worden ????

Op donderdag heb ik Ed opgehaald en zijn we naar Papendal gereden. Dan ga je de spanning echt voelen.. We bespraken onderweg ons doel, ik vond het meerijden al fantastisch, maar met die olympische gedachte had Ed niet veel, klassement rijden en dan ergens bij de eerste 20. We hebben een realistisch compromis kunnen sluiten, een plaats in het fictieve linker rijtje, plaats 28.

De proloog werd donderdagavond verreden op het terrein van Papendal, het betrof een regulariteit, %u201Cgoed%u201D voor mijn zelfvertrouwen, want dat had ik nog nooit gereden. De start ging goed, tussen dat zenuwachtige gedoe voor zo%u2019n rally heb ik de auto gelukkig op tijd bij de start gekregen. Na het instappen van Ed begon het echt, terwijl we weg reden stond ik stijf van de adrenaline. Gelukkig de eerste instructie van Ed volgde ik goed op, T-splitsting links, de rest volgde als een film, misschien een beetje te veel als film want pardoes zijn we een bemande controle voorbij gereden. Volgens Ed was het niet zijn avond 2 keer had hij mij de verkeerde kant opgestuurd, maar de schade bleef gelukkig beperkt tot 100 strafseconden. Na een paar biertjes in het hotel zijn

we gaan slapen, het slapen lukte mij door alle indrukken niet echt (het kwam dus niet door Ed zijn gesnurk) maar zoals mijn vader altijd zegt, slaap je niet dan rust je toch.

De vrijdag ging het echt beginnen, lekker rijden. Halverwege het eerste traject gaf Ed aan dat dit niet de toerklasse was maar de sportklasse, dus harder rijden. Tevens onderweg een spoedcursus

BMW rijden gekregen, hier gas geven, daar remmen, schakelen, en op de juiste wijze insturen.

Gedurende het eerste traject was te merken dat we nog aan elkaar moesten wennen, en helaas hebben we in de ochtend door een instinker erg veel laten liggen (plaats 38). Het middagtraject ging een stuk beter, je gaat elkaar dan beter begrijpen en ik kon het tempo ook beter hoog houden.

Het resulteerde in een stijging in het klassement naar de 23^e plaats.

De zaterdag waren we door ons lage startnummer bijna de laatste die van start gingen, in de trajecten overdag maakte maar weinig equipes veel fouten, net zo als wij. Ed begon ook meer te genieten, van mijn door hem geïnstrueerde rijstijl, waarbij het accent op hard rijden lag. Hij miste alleen nog een beetje het rijden met een groot hart, maar dat kan je ook niet verwachten van een schade-expert die dagelijks de gevolge daarvan ziet, en beoordeeld. Het hard rijden op het circuit Colmarberg heb ik op mijn verzoek dan ook aan Ed overgelaten, een goede keus, de bogey tijd werd ruim gehaald, en Ed stond goed strak om te scoren in het avond/nachttraject. Het avond/nachttraject ging echt top, mijn rijtempo ging wel iets naar beneden maar we haalde alles ruim binnen de tijd, mede door goed navigatiewerk van Ed. Na de lange zaterdag waren we weer gestegen, 19^e plaats. Het bier smaakte goed.

De laatste dag, stond in het teken van onze plek continueren, en misschien een paar plekjes te stijgen. We waren nu aardig ingespeeld dus dat moest lukken. Maar helaas het ging mis, bij elk traject misten we controles. Tevens liepen we 130 seconden straftijd op, terwijl ik nu met mijn nieuw opgedane rijervaringen het tempo toch echt goed hoog kon houden. Tot het laatst bleef er strijd in het klassement. Na een afsluitende rondje op Duindigt waar Ed zich wederom achter het stuur heeft uitgeleefd, finishte we op de boulevard van Scheveningen. Ondanks de mindere laatste dag werden we 21^e in de eindstand en hadden we ons voorafgestelde doel bereikt.

Kort samengevat was het voor mij een vreselijk mooie ervaring, die ik aan de hand van Ed heb mogen ervaren, het was in alle opzichte een mooie leerschool. Mijn kijk op historisch rallyrijden heb ik in een paar dagen wel moeten bijstellen, het is een sport op hoog niveau. De sportklasse rijden in de SLS is wel iets anders dan de toerklasse in de Gelderland winnen.

Met Ed heb ik heerlijk gelachen, gebaald, gejuicht, bier gedronken, gescholden maar dat dan niet tegen elkaar, de sfeer was top. ED BEDANKT !

Uitslag tourklasse