7 t/m 13 mei

Equipe Verhoeff, startnummer 118

Om in het begin maar alvast tot de slotsom te komen: wij hebben een fantastische week gehad! Dit was de zwaarste Tulp die ik gereden heb, maar wat geeft het een goed gevoel om er aan mee te hebben gedaan!

Onze voorbereiding was allerminst ideaal. Twee weken voor de start hebben we besloten om een nieuwe versnellingsbak in de trouwe MG B GT te zetten, na schakelproblemen in de Coppa. Deze arriveerde de maandag voor de rally in Nederland (kant-en-klaar uit Engeland!).

De inbouw verliep voorspoedig en vrijdag was de auto voorzien van de nieuwe bak en ook maar een nieuwe koppeling want die bleek ook volledig versleten te zijn.

Zondag zijn we met een glimmende auto en bakken vol goede moed naar vertrokken. Echter, bij Brussel begon de auto rare geluiden te maken en echt lekker liep de motor niet meer. Zou de rally nog voor we gestart waren al verloren zijn?

In Luxemburg kwamen we Erik en Maries tegen, we hadden met ze afgesproken op te rijden naar de start van de rally. Erik kwam tot de conclusie dat de 2 dagen oude pakking van het uitlaatspruitstuk kapot was. We besloten toch maar door te strompelen naar Villefranche en daar te zien of er nog iets aan te doen was. Daar aangekomen hadden we binnen 1 minuut een reserve pakking gevonden van mede B GT equipe Peters, super! Wij zullen onze set onderdelen snel uitbreiden met alle pakkingen.

De ?lusser van de Rohac en misschien wel de hele tulp, Marius Hoogendam, heeft de pakking er vervolgens binnen een uur met kunst en vliegwerk ingezet. Probleem opgelost!

Die avond hebben we wat moed ingedronken met de mannen in de oranje vuilnismannenpakken, later meer over hen.’s Ochtends vertokken we vol goede moed, aan wat later bleek een enorm zware dag te zijn.

Barre weersomstandigheden, niet normaal voor de tijd van het jaar in Zuid Frankrijk. Regen, ijzel, sneeuw, temperaturen net boven het vriespunt en boven op de Cols extreem dichte mist maakten het erg lastig om de hoge gemiddelde snelheid bij te benen. We verloren veel tijd maar we zaten nog wel ruim binnen het halve uur. In de regularity kwamen we de vuilnismannen tegen, die geen benzine meer hadden. We namen het stomme besluit onze 10 liter reserve benzine aan ze te geven. Een half uur later stonden we zelf stil en stond ik in de stortregen te bedelen om een paar litertjes peut. Als nummer 118 zit je vrijwel achteraan het veld, dus we hadden erg veel mazzel dat auto 123 stopte en ons 5 liter gaf, anders hadden we er nu nog gestaan?

We zaten nu helaas wel buiten het halve uur, misten 2 TC’s en de moed zonk ons in de schoenen. De rest van de dag hebben we enorm aan moeten poten om niet te laat bij de TC-in te komen, gelukkig is het net gelukt. Vlak voor de finish was er een zwarte B GT die de”even Apeldoorn bellen” reclame probeerde na te spelen, ze zijn met vlag en wimpel geslaagd maar de MG is waarschijnlijk niet meer te redden. Na dag 1 stonden we 58^e, met 1400 strafpunten.

Dag 2 begon in St. Flour en was weer enorm lastig, met moeilijk kaartlezen en hoge snelheden. Af en toe vonden wij het wel heel erg snel gaan en lieten we wat Porsche’s langs scheuren. Door sneeuwval was een deel van de route afgesloten, de andere route was gelukkig ook spectaculair. Uiteindelijk kwamen we in Limoges aan, blij dat dinsdag een stuk beter verlopen was dan maandag. Toen we ’s avonds wilden tanken bleek het tankstation alleen te werken op Franse cartes bancaire. Een lokale Fransoos bood uitkomst. We reden achter hem aan naar een bemand station aan de andere kant van Limoges en toen ik hem 4 euro gaf bracht hij ons ook weer terug naar het hotel. Marleen Hendrikse (2^e algemeen.) kreeg voor 5 euro dezelfde service.

Woensdag voerde de route ons van Limoges, via Chitray, in Noordelijke richting naar Blois. Het was een voor ons succesvolle dag met lekker weer en af en toe gelegenheid om goed door te kunnen rijden. Team Peters had grote problemen met de bladveren van de B GT en besloot ‘s avonds zich helaas bij het steeds groter wordende groepje huurautorijders te voegen. Marius en Erik reden fier aan kop van dit klassement met hun Toyota Yaris nadat hun Lotus Cortina er de eerste dag al de brui aan had gegeven. Het “diner” vond plaats in het prachtige chateau van Blois. Mijn vader wist te melden dat Jeanne d’Arc hier indertijd de Franse koning opzocht om hem aan te sporen de Engelsen er uit te gooien. We kregen plastic vliegtuigbakken voedsel waar Onur Air zich voor zou schamen. Als wraak hebben we een fles wijn gepikt om de pijn voor equipe Peters wat te verzachten. In het klassement waren we inmiddels richting de eerste 40 opgestoomd.

Donderdag reden we van Blois via Senonches naar Beauvais. Het was een dag lekker rijden en toen we ten noorden van Parijs kwamen begonnen we al stiekem een beetje aan Noordwijk te denken. In het klassement waren we inmiddels 36^e.

Vrijdag reden we van Beauvais naar Gent. Bij de eerste TC vroeg equipe Steger of ze een stukje achter ons aan mochten rijden, aangezien dit de eerste rally van broer Eric was. De Jaguar XK120 is die dag niet meer van onze staart af geweest, ieder fout straatje dat ik in ging (en dat zijn er altijd heel wat) reed de Jag achter ons aan. Zo ook toen we langs de lastige letter F reden, maar op een of andere manier zagen ze die over het hoofd, he wat jammer!

Bij de finish hebben ze het goed gemaakt met wat koude biertjes.

Tussen de middag was er een leuke regularity op het circuit van Croix en Ternois. De gemiddelde snelheden waren makkelijk te halen, dus echt hard konden we helaas niet gummen. Het zou leuker zijn als het Coppa systeem gebruikt was, waarbij je onder een bepaalde normtijd moet rijden en dus onbeperkt kunt blazen.

Zaterdag reden we weg als 32^e in het klassement. Hoewel we hier zeer tevreden mee waren hoopten we nog 1 of 2 plaatsjes te kunnen stijgen. Je wint er geen prijs mee, maar het eergevoel is ook wat waard. Belgie is altijd lastig en de ervaring leert ons dat het venijn bij de tulp vaak in de staart zit. Na de Michelin kaarten in Frankrijk zijn de 1:100 000 en 1:50 000 een verademing. In Frankrijk heb je echter bewegwijzering en daar hebben ze in Belgi%uB82Eog nooit van gehoord. Het intekenen was nu ook een stuk tijdrovender maar het ging allemaal als een trein. We hebben in deze etappe geen enkele controle gemist. Bij de regularity was er nog een verrassing omdat je op de pijlen een andere gemiddelde snelheid moest rijden dan op de delen zonder pijl. Dit werd op de bemande start kenbaar gemaakt op een briefje dat snel de auto in werd gefrommeld en 5,4,3,2,1 go, daar gingen we. Zowel vaders als ik waren niet genoeg bij de pinken om te verzinnen hoe we dit aan moesten pakken, maar op gevoel ging het uiteindelijk niet eens zo heel slecht.

En toen was het klaar! Na een lunch bij de Zeelandbrug konden we de Hollandse files in op weg naar Noordwijk. Daar wachtte ons een warm onthaal met bier en haring, een mooi einde van een prachtige week. Het diner was dit jaar goed geregeld en om middernacht kwamen Bert en Erwin als overall winnaars naar binnen gereden. 3 maal op rij winnen, echt een topprestatie! Wij zijn 32^e geworden, een stijging zat er niet meer in, met 3691 strafpunten.

Ter vergelijking, Bert en Erwin hadden slechts 441 punten. We moeten nog heel veel leren! Hoewel, vorig jaar waren we nog 50^e, dus we gaan vooruit.

Van de 115 starters in de sportklasse in Villefranche kwamen er 24 niet aan in Noordwijk, een kleine 2400 kilometer verder.

Samenvattend was het een hele mooie en gezellige week. De MG heeft zich in zijn 5^e Tulpenrallye weer van de best mogelijke kant laten zien. De organisatie heeft het perfect gedaan. Als kanttekening moet geplaatst worden dat de rally niet te moeilijk moet worden gemaakt. Lastig kaartlezen en hoge snelheden schrikken een boel mensen af en dat kan de Tulpenrallye zich niet permitteren. Het is een unieke rally die mijn vader en ik graag nog heel vaak willen rijden.