Een laatste terugblik door Ed Bijster.
Het zit er weer op. Wie er niet bij was mag best spijt voelen, want het was al met al weer een memorabele rallye. Wat maakt de Tulpenrallye nu zo speciaal? Het begint al met de lengte ervan, je bent al met al 8 dagen onder de pannen en weg van je normale leven. In die 8 dagen leef je samen met patienten met dezelfde afwijking als jij en dat geeft een band. Zelfs met mensen die je nog niet eerder ontmoette. Die herkenning van het drager zijn van ons rally virus is er meteen. Dus in de weinige sociale uren, die tot het uiterste worden opgerekt, is het gezellig of eigenlijk GEZELLIG want die verdient hoofdletters.
Wat gebeurde er na Beaune? Wij genoten opnieuw van een probleemloos lopende automotor en ook de rest van de techniek vroeg onze aandacht niet of nauwelijks. Olie bijhouden en benzine er in was voldoende en dat was een hele opluchting. De route naar Genk verliep in eerste instantie voorspoedig voor ons team, wat meestal inhoud dat het niet al te moeilijk was. Op een P na die vrijwel niemand had, omdat het routeboek een gemanipuleerde situatie bevatte, die zelfs door de top anders was uitgelegd dan de uitzetter had bedoeld. Op het oog was er een witte weg over een rode weg heengelegd en dat komt niet voor op de kaart omdat de kaartmakers de rode weg altijd voor laten gaan bij een kruising tussen wegen. Ook het viaductteken ontbrak echter en volgens de uitzetter was er bewust 1 millimeter bermlijn weggelaten. Kortom deze was wel heel erg ver gezocht. Dus ik voelde mij gesterkt, het lag niet helemaal aan mij als navigator. Verder reden we foutloos naar de lunch.
Na de lunch kwamen we alweer bij een gemanipuleerde situatie terecht, waar we ook nog eens verkeerd hadden uitgezet. We kwamen bij een weg parallel aan een weggepoetste snelweg, waardoor de rode weg er uit zag als de snelweg waar we niet op konden. Het duurder enig heen en weer rijden, waarbij we Jan de Beus zelf tegen kwamen die het ook niet kon vinden. Pas na 13 minuten vonden we uiteindelijk de TC en was de situatie ook meteen duidelijk. We hadden het beslist eerder op kunnen lossen en het gezoek bedierf zelfs de stemming in de auto danig. Ik had niet veel nodig en wat opmerkingen van Joost over mijn navigatievaardigheden waren dan ook genoeg om donderwolken in de auto te maken. De ruiten gingen nog net niet bol, maar het is niet goed voor de concentratie. Het testje op een kartcircuit reden we nog wel op 0, maar daarna kwam er een afgepijlde omleiding en daar misten we de aansluiting en verloren nog eens 5 minuten. Bij de eind TC waren we dus laat. En bij het inleveren van de kaart had ik dusdanig de dampen in dat ik niet goed oplette en de kaart inleverde met een tijd waardoor we 11 minuten inhaalden en dat levert 300 bonuspunten op. Jammer maar het maakt niet eens veel uit voor de eindstand. We hadden alleen de equipe Peters/Peters gepasseerd, die de hele rallye problemen met de dynamo hebben gehad en daardoor onder hun normale niveau reden. In Genk werd de boosheid al snel weggespoeld met wat biertjes en vonden Joost en ik elkaar weer aardig en zo hoort het tussen een vader en een zoon.
Na Genk op naar Noordwijk. Een lange verplaatsing via een snelle route met bol/pijl bracht ons in Brabant, waar we op weg gingen naar het eerste testje. We kwamen er tegelijk aan met een Ambulance met zwaailicht en sirene en dat betekent meestal weinig goeds. Dat bleek ook want de proef was vervallen en na enig aandringen onzerzijds deelde de marshal ons mee dat een deelnemer verongelukt was. Het bleek onze DHRC voorzitter te zijn die zijn E-type vol gas tegen een muur reed. Later ging het verhaal dat zijn gas bleef hangen en hij kennelijk niet op tijd de juiste maatregelen wist te nemen. Gelukkig werd al snel bekend dat zoon Hagenzieker het ziekenhuis alweer had verlaten en dat het met vader naar omstandigheden prima ging, hij zou na een nachtje ter observatie in bed te zijn gestopt ook weer naar huis mogen. Wij hopen dat het hen goed mag gaan, want het hele veld is dan wel ernstig geschokt en er heerst meteen een bedrukte sfeer. Wij reden de dag rustig uit zonder fouten en zonder strafpunten.Ook het 2e testje dat wel doorging reden we op 0. De laatste controles leverden op onze kaart dit keer TULP Z009 op. Later bleek de stempel 2 op de route van de tour te staan, vandaar de Z.
Bij de liunch waren we de gast van Louwman & Parqui, waar we ook het museum mochten bezoeken. Een aardige afsluiter moet ik zeggen. Daarna op naar Noordwijk waar Joost en ik voor het eerst sinds jaren het diner hebben bijgewoond. In de jaren dat ik er niet meer geweest ben is er wel verbetering in de formule gebracht en werd de prijsuitreiking voortvarend afgewerkt in twee blokken. Het voorgrecht was al om 7 uur beschikbaar als buffet en ook het dessert werd als buffet geserveerd, waardoor de tijd aan tafel beperkt werd. Wij mochten aanschuiven bij de tafel van Zadelhof en Trust om met enkele deelenemers op de rally terug te kijken. Aan onze tafel waren 4 equipes aanwezig, waarvan er maar 2 de rally hebben uitgereden. De eerste dagen waren dan ook behoorlijk zwaar met veel uitvallers.
Verder valt er nog iets op. Wij werden 38e in de expertklasse, niet echt een prestatie om trots op te zijn. Maar met 2812 strafpunten zouden we 6e in de sportklasse zijn geweest en de winnaar van de sportklasse, aan wiens prestatie ik niet wil afdoen, zou in de expertklasse als 29e geëindigd zijn en dat terwijl de expertklasse toch hier en daar extra pittige opgaven, waaronder een avondetappe voorgeschoteld krijgt. Het zegt dus niets over de prestaties van de sportklassers, maar wel over het hoge niveau van de Expertklasse. De Tulip 2009 bleef dan ook tot aan de finish spannend, met een puntenverschil tussen 1 en 2 van slechts 31 punten en tussen 2 en 3 slechts 28 punten. Dus had Jan de P wel opgeschreven, dan was de Tulip 2009 voor hem geweest. Nu reden aan het eind van de prijsuitrijking Sinke/den Hartog uitgelaten op de Healey naar binnen, winnaars aan wie iedereen de overwinning gunde. Hun naam zal tot in lengte der tijden aan de Tulpenrallye verbonden blijven.
De hoogst geplaatste equipe van onze Rohac was Verhoeff/Verhoeff op de 12e plaats, een equipe die nog steeds beter wordt en dus nog toekomst voor zich heeft. Zij werden op de 19e plaats gevolgd door van Dalen/Bruens, die een groot deel van de rallye zonder tripmaster hebben gereden dus dat is alsnog een goede prestatie zou ik zeggen. Voor de overige uitslagen verwijs ik naar de site van de Tulpenrallye, waar alle uitslagen kunnen worden bekeken. Er zijn diverse Rohaccers in de prijzen gevallen en ook het Rohac Tourteam heeft een prijs behaald.
Wij hebben met een lichte weemoed afscheid genomen van Noordwijk en zijn naar huis en de dagelijkse routine teruggereden. Een jaar wachten en dan mogen we weer, we kunnen nu al bijna niet wachten!
|