In de vooraankondigingen had de organisatie de toon al aardig gezet en het was de vraag of ze het waar zouden kunnen maken. Via de voortreffelijke routebeschrijving begaven we ons dan ook met gespannen verwachtingen naar de start op een landgoed in Berg en Dal. De  parkeermogelijkheden waren enigszins beperkt waardoor het een gezellige rommel werd bij de start. Temeer omdat ter plaatse een heuvelklim in het eerste deel van de route was opgenomen die bij de uitrit finishte. Dank de verkeersregelaars kwam het toch allemaal nog goed, zelfs ondanks de regen.

Het routeboek opgehaald (sorry Joan, ik was te laat) en na eerst te hebben gekeken hoe anderen het deden fluks van start gegaan. Via pijl 2 naar pijl 1 en dat was een korte heuvelklim van ruin 20 seconden over nat en enigszins glad asfalt. Vervolgens via pijlen kortste route op weg. Meteen al een eerste trucje, een doodlopende weg moest in worden gereden (stond overigens in reglement dat dat mocht) en ja daar stond een HK controle. Iets verder niet gezien dat photoshop de kaart had aangepast waardoor we de eerste controle misten.

Vanaf TC 2 een coordinatenrit met tegelijk een regularity. Een van de vroege opdrachten  hebben we meermalen uitgemeten, waarbij we op een punt net voorbij de kruising kwamen. Ter plaatse vonden we een U en een O, alleen had ons punt ons een route met een dubbel lusje opgeleverd, waardoor we de U misten. En ruim 5 minuten langer reden dan de organisatie had bedoeld. Kortom 100 strafpunten voor de U en de GTC stond kort verderop dus die was ook weg. Het reglement maakte duidelijk dat we moesten inhalen maar dat lukte niet meer met als gevolg 300 strafpunten in de regularity door een verkeerd uitgezete coordinaat!

De verdere coordinaatrit maakte duidelijk dat de regularity in combinatie met dit kaartleessysteem voor veel deelnemers een brug te ver was. Wij liepen ook nog eens 80 punten straftijd op bij de TC omdat ook op het laatste stuk we niet konden inhalen. Kortom een dure etappe.

Deel 3, een pijlen kortste route punten een na kortste route. Een onduidelijk kaartfragment leverde veel onrust op door heen en weer rijdende deelnemers, die echt van alle kanten kwamen. Een verkeerd uitgezette route leverde ons een tweede gemiste controle op. Ook de vierde route van hetzelfde laken een pak met een foute W die we ondanks de uitleg nog niet helemaal snappen. Maar om opnieuw ter plaatse te gaan kijken gaat te ver. Tot slot een stukje route om een na kortste te rijden wel gereden maar toch de controle gemist. Kan gebeuren Joost! Deze route eindigde voor het nieuwe luchthavengebouw op Airport Weeze, waar even tijd voor een korte lunch was. Omdat we rijkelijk te laat waren voor ons net lang genoeg voor een sanitaire stop en een half broodje en hup op naar de testjes.

Deze leverden een afzonderlijk klassement op dus wel even ons best doen! De deelnemers waren verdeeld in twee groepen, de eerste deed de eerste 6 proeven als eerste en de 2^e, u raad het al de overige als eerste. De proefjes waren vonden wij best duidelijk en met onmogelijke bogeytijden die per klasse zouden worden genormaliseerd aan de hand van de snelste tijd van een deelnemer. Er zaten natuurlijk de slalom proeven bij in diverse vormen, waaronder een bloem in een hangar. Maar ook een proef waarbij een foto werd gemaakt met een oude Mig op de achtergrond en een proef waarbij de chauffeur een Le Mans start moest maken en %u9A6E waarbij zonder tripmaster tien wielomwentelingen moesten worden gemaakt. Achteraf bleken we 4^e te zijn geworden wat niet slecht was. De aansluitende regularity ging voor ons totaal mis, doordat we een voorganger volgeden die de verkeerde RP (van de 2^e regularity) aandeed. Toen we daar later opnieuw verschenen werd onze fout ons niet vergeven en gold de genoteerd foute tijd (Terecht overigens) waardoor ook deze regularities verloren waren. Met als gevolg dat in de auto de temperatuur tot onder vriespunt daalde, want dat waren weer 300 punten in de tas! Gelukkig kregen we een nu wel erg lange pauze van 45 minuten waarin de stemming weer enigszins herstelde. De tweede serie proeven bekwaam afgelegd en dus voor de 3^e keer naar de TC in het luchthavengebouw waar het laatste routeboek van de zaterdag werd uitgereikt. Een blinde lijn van ongeveer een uur in het inmiddels gevallen duister. Een hele opgave. We waren blij bij het holtel te zijn, alweer met tijdoverschrijding. Van 14 minuten.

Het hotel had gelukkig een bierstube die al snel volstroomde met vermoeide maar tevreden deelnemers. We kregen ongeveer 2 uur biertijd voor het diner lasbarste. Natuurlijk een buffet maar het was best aardig geregeld en er werd rijkelijk wijn bij geschonken, wat wij zeer waardeerden.

Daarna terug naar de bierstube waar bleek dat de meeste deelnemers hun kamer hadden opgezocht. Het was toch nog vroeg maar alleen een paar helden gingen opnieuw aan het bier. Wij keken verbaasd naar het lokale volk dat verscheen, kennelijk voor een gezellig avondje. De wanden schoven open en er verscheen een hippe 70-er jaren disco met veel 30-ers en

40-ers waarbij ik de indruk had dat de meeste dames alleen of met een vriendin waren gekomen in de hoop niet alleen weg te gaan. De lichtreclame met in knipperende letters zu haben was niet te vermijden. Naar ons werd verteld zijn er equipes in het strijdgewoel verdwenen, waardoor de zondag niet optimaal werd gereden. Maar lol hadden ze wel gehad!

Tijdens het bierdrinken bleek dat we met 600 strafpunten (volgens mijn telling achteraf 100 teveel, maar dan moet je maar meteen tellen en protesteren) en 600 op de regularity  toch nog 24^e waren geworden en dat sommige Rohac equipes het voortreffelijk hadden gedaan. Bovenin vonden we Hans van Dalen en Peter de Munnik, die streden om het rijders kampioenschap van Hans, Theo en Maurits Verhoef, Kor en Wouter Bakker en bij de Tourders lieten de Schoonhovens zich niet onbetuigd, net als Armin en Vera van Ewijk.

De volgende ochtend bleken echter de twee vliegveld regularities vervallen net als de bijbehorende tijdoverschrijdingen. Stegen we mooi naar de 20^e plaats en dat gaf de burger moed.

De eerste zondag etappe was een ingetekende lijn met barricades, mijn favoriet en het ging dan ook erg lekker. In de minuut gefinisht en dat kan niet iedere deelnemer zeggen. Vervolgens pijlen kortste route waarbij een herconstructie nodig was om een niet kloppende weg te corrigeren en zoveel mogelijk van de pijl te rijden. Verder was er een discutabele stempel K zonder HK opdracht die ons op het erf van een woedende boer met grote hond bracht. Viel toch wel op dat Duitsers geen ritten als deze gewend zijn en duidelijk een kort lontjes hebben. Heb ze niet geteld maar ze zullen in die streek nog lang over de rally napraten ben ik bang!

Het bordje Anlieger frei was zaterdag niet van toepassing (er was ontheffing) maar op zondag was inrijden alleen toegestaan met de bekende DHRC pijl. Dat leverde voor ons aardige beelden op van deelnemers die de weg toch reden en dus een controle misten. Je had moeten omconstrueren. Later stonken we er zelf in door pijl 13 te rijden wat niet mocht. Misten we een controle, wat achteraf duur bleek te zijn.

Terug op het vliegveld volgde een striprit ofwel visgraat. Helaas zat er een storende fout in waardoor equipes besloten op tijd te finishen terwijl anderen er probeerden uit te komen. Uiteindelijk lukte het ons uit te vinden wat fout was waarna we de rest vrij gemakkelijk afreden, naar later bleek 24 minuten te laat maar foutloos. Helaas besloot de organisatie het eerste deel van de rit te neutraliseren, de rest wel mee te tellen en de tijdoverschrijding te laten vervallen. Wij hadden hier voordeel van maar anderen, die hadden gekozen op tijd binnen te zijn in de overtuiging dat de rit zou worden geneutraliseerd hadden duidelijk op het verkeerde paard gewed.

De prijsuitreiking liet lang op zich wachten maar voor ons met de beloning van een 11^e plaats. We bleken dagwinnaar te zijn op zowel de route als de striprit en hadden over de hele dag een ongelofelijke 100 strafpunten van pijl 13.

Terugkijkend zijn er verbazingwekkend veel schades gereden, op de natte onverharde wegen gleden er deelnemers door en van de weg af en ook kwamen ze met andere deelnemers of civiele auto’s in aanraking. Minstens twee auto uitgeschakeld en de nodige deuken in een rit als deze zou eigenlijk niet nodig moeten zijn. Maar de route was uitdagend, het weer maakte het extra zwaar en het was de afsluiting van het DHRC seizoen. Volgend jaar meer!

De uitslag van onze leden was als volgt:

Sportklasse:

5^e: Kor en Wouter Bakker

7^e: van Dalen/de Munnik

10^e: Theo en Maurits Verhoef

11^e: Joost en Ed Bijster

26^e: Colin Geelen/Bas de Rijk

37^e: Job en Catelijne van Breevoort

Tourklasse

5^e: Gerard en Anette van Schoonhoven

11^e: Armin en Vera van Ewijk