EN DAT IS TWEE !

En dit is dan het tweede verslag van mij in 4 weken. Dit jaar heb ik voor de derde keer de Gelderlandrit Classic gereden, Traditiegetrouw doe ik dit samen met mijn vrouw, die dan ons Dafje dan over de Gelderlandse wegen sleurt. Parallel aan de Tulpenrallye moest er ook nu vooraf eerst gesleuteld worden, veel gesleuteld worden. Ander koppelingshuis, nieuwe aandrijfas, andere motor, spaghetti uitlaatspruitstuk, aangepast inlaatspruitstuk, compleet rvs uitlaatsysteem, Weber DCOE carburateur. Dat kan bijna niet allemaal in een keer goed gaan en zeker niet in 2 weken, maar bijna wel, enkel de carburateur gaf veel hoofdpijn, tot een dag voor de Gelderland bleef het ding benzine lekken. Een combinatie van vlotterafstelling, valse lucht aanzuiging, en ontstekingafstelling. Ontstekingafstelling ?? ja, het is zeer belangrijk dat het motortje heel regelmatig loopt om te voorkomen dat de carburateur door het lange inlaatspruitstuk niet te veel langdurig kantelt.

Dus vrijdagavond met slecht 5 km proefrijden naar het oosten gereden, de eerste etappe zonder problemen gehaald, en het ding liep de teller uit (150) zonder ooit getest te zijn op een rollerbank, gewoon zelf een sproeierbezetting berekend en erin geschroefd.

Dat gaf ons moed voor de zaterdag.

De voorgaande edities waren een keer eerste en vijfde geëindigd in de toerklasse, bij de inschrijving heb ik nog zitten twijfelen aan de sportklasse, maar toen dacht ik even aan het Dafje met zijn toen nog hoestende motortje en mijn vrouw die eigenlijk maar een keer jaar een rit rijdt, de sportklasse kan ook wel eens mijn huwelijk kosten, dus toch maar de toerklasse.

Ook dit jaar was het weer prachtig weer, mij bekruipt dan altijd het gevoel dat mijn concentratie daar onder lijdt. Op het moment dat ik met het routeboek in de auto stap bevestig ik dit ook nog even aan mijn vrouw. Al snel komen wij na pijl 4 in een listig stukje op de Postbank, en als een doorgewinterde rallyrijder gaat mijn vrouw aangeven dat naar haar mening hier iets niet klopt, of ik toch even goed op de kaart wil kijken, en verdomd, ze heeft het goed aangevoeld, de kaart zegt knik, en de weg loopt recht, even terugrijden knikje inrijden (parkeerhaven) en 1 punt van mijn vrouw cadeau, de letter C.

De auto loopt echt boven verwachting en mijn vrouw heeft inmiddels voorzichtig ook de laatste stand van het gaspedaal gevonden, ze begint zelfs op haar manier uit te leggen dat de auto nu aanzienlijk meer koppel heeft en dit erg prettig is bij het optrekken.

Het halen van de ideale tijden is dan ook geen enkel probleem, en ook het ophalen van de controles loopt goed. En net voor TC 3 begint mijn vrouw weer te draaien op haar stoel,

“Wim we rijden net langs een buitenweggetje, gaat dat wel goed ?” De auto wordt stilgezet,

Ik ga nog eens goed naar de kaart kijken, en ja hoor voor de tweede keer redt mijn vrouw ons, ik had even een knikje niet opgemerkt, buitenweggetje gereden, controle K. Het is geen sex maar wel weer een hele fijne actie van mijn vrouw.

Bij de lunch aangekomen, hadden we best een goed gevoel, en dat werd bevestigd met de tussenstand, slechts 1 fout. Uiteindelijk bleek nog een equipe met 1 fout, reglementair stonden ze echter boven ons. Dat werd nog een spannende middagetappe, zeker daar de concurrentie er zeer ervaren uitzag. Bijkomend toeval was ook nog dat we slechts 1 min na elkaar reden.

Maar we hebben ons niet laten gek maken en zijn gewoon verder gegaan met ons ding van de ochtend, goed rijden. Echter na TC8 sloeg bij mij de twijfel toe, na punt 2 had ik een kortste route gevonden in oostelijke richting over weg waar ook een boerderij op stond, dus die gereden maar ter hoogte van punt 4 begon ik te twijfelen aan mijn keuze. De keuze die daarop volgde was moeilijker, doorrijden of terugrijden, op de andere routeconstructie kon immers een hele dure controle staan (ik had de concurrentie die route zien rijden). Daar we reglementair tweede stonden konden we beter iets aan straftijd pakken dan een controle missen, als onze concurrent 1 controle meer zou missen zaten wij alsnog goed ondanks een eventuele straftijd.

Alvorens ik de beslissing nam heb ik ook nog even diep in de bruine ogen van mijn vrouw gekeken, geen twijfel over mogelijk, we gaan het doen, terugrijden. “Beste vrouw, je man heeft twijfels wil je even terugrijden ???” “Helemaal terug” “Ja helemaal terug, en hard” . En helemaal terug, duurde lang (totaal 9 km omrijden) Het bleek ook allemaal voor niets was, er stond geen controle !!!  Voor de weg naar de boerderij stond echter wel verscholen in het gras een half kapot bordje “verboden toegang”, persoonlijk zou ik dan als uitzetter een blokkeringspijl neerzetten, meerdere equipes hebben de weg genomen die echt over het erf van de boerderij liep, daar kan een hoop gezeur van komen.

Nu werd het echt spannend, ik kreeg het er echt benauwd van, mijn vrouw niet, die mompelde “Bloed aan de paal”, heeft ze ooit van Ed gehoord. In hoog tempo hebben we het traject verder gereden, gelukkig zat ik er goed in en miste we geen enkele controle. De veranderde motor met de extra Pk’s kwam nu wel erg goed van pas, en mijn vrouw wist ze ook allemaal aan te sporen, slechts 4 min te laat bij TC9, wat een kick om de schade zo te beperken.

De rest van de trajecten gaven geen problemen, alleen ging de benzinemeter wel heel dicht naar het rode gedeelte, maar met het reserve tankje hebben wij dat bij de een na laatste TC op kunnen lossen.

Nadat ik het uitlegboek had ontvangen ben ik gelijk kan controleren, foutloos in het middagtraject, dus 100 punten in de ochtend en 40 punten in de middag voor de tijdstraf maakte een totaal van 140 punten. Dat werd wachten op het resultaat van de concurrentie.

Opeens kwam een Rohac lid mij vertellen dat onze concurrentie bij het mededelingsbord stond te vertellen dat zij in de middag 1 controle had gemist, 5 minuten later werd dat bevestigd met de einduitslag, we hebben hem weer gewonnen, EN DAT IS TWEE.

Nu zijn we er echt klaar voor, volgend jaar Sportklasse.

Wim Aalders