Mijn eerste Tulpenrallye,

Samen met mijn vrouw ben ik vorig jaar naar de finish geweest om een aantal Rohac clubgenoten te onthalen. Voorzichtig kneep ik toen mijn vrouw in haar hand, en fluisterde dit wil ik ook een keer, helemaal verrot in een smerige auto met stinkende kleren over dat podium rijden.

Een paar weken later werd de basis gelegd voor mijn eerste deelname aan de Tulpenrallye van 2010. Ros Pavlik, bestuurder van een Porsche 356 was nog op zoek naar een navigator, na een korte kennismaking hebben wij in 2009 een aantal ritten en rally’s met wisselend succes gereden. Inmiddels constateerden we een aantal gebreken aan de Porsche, waaronder lekkende carburateurs, olielekkages, tikkende kleppen, een te laaghangende uitlaat, verkeerd afgestelde vering, versleten torsierubbers, uitgesleten wielophanging bouten, uitgelubberde draagarm ogen, een ingesleten asbuis. Kortom naast het navigeren heb ik aardig wat sleutelwerk verricht om de Porsche Tulpenrallye waardig te krijgen. Alleen het monteren van een gereviseerde dynamo werd door een bedrijf uitgevoerd, kort voor de Tulpenrallye zijn er 2 stuk gegaan.

Dus zaterdagochtend voor de rally waren zowel wij als de auto optimaal voorbereid.

Samen met een aantal bevriende Rohac equipes zijn we richting Vichy gereden.

Het oude boxermotortje snorde er lekker op los, totdat we 60 km voor Parijs een grote klap

hoorde onder de motorkap, de v-snaar, niets aan de hand even naar een parkeerplaats rijden en de snaar vervangen. Al snel liep de olietemperatuur op tot boven de 100 graden door het ontbreken van koeling, dus stoppen op de vluchtstrook, gelukkig reden Arie en Theo van Erkel nog vlak voor ons. De Van Erkels hebben ons toen naar een parkeerplaats gesleept.

daar constateerden we al snel meer schade dan slechts een v-snaar, de voorste dynamopoelie

was in 3 stukken gebroken. We hadden heel wat reserve delen bij ons, maar geen poelies.

Inmiddels waren de andere equipes ook geïnformeerd van onze panne, direct werd druk gebeld naar Nederland voor de poelies. Hans van Dalen had snel een adres gevonden die ze kon leveren. Uiteindelijk hebben we 8 lange uren op de parkeerplaats staan wachten op een koerier uit Nederland met de poelies.

Ondertussen had ik de onderdelen gedemonteerd, dus direct nadat de poelies waren aangekomen kon ik de boel gaan repareren. Het lukte me echter niet om de poelies goed vast te zetten met de speciale moer, de draad van de moer bleek compleet kapot gedraaid. Een dergelijk moer is niet zomaar te krijgen, we konden nog steeds niet verder. Na een hoop heen en weer bellen met de Franse pannedienst en de ANWB, zijn we met de Porsche naar een 24-uurs garage gebracht in Parijs Zuid. De garage lag in een hele fijne buurt, de Spaanse Polder in Rotterdam is er heilig bij. Een paar heel vriendelijke Algerijnse jongens gingen de Porsche “repareren” het was inmiddels 23:45 uur. Ik heb het een kwartier aangekeken, en heb toen besloten om zelf maar iets te gaan verzinnen, er stonden diverse bakken met onderdelen, en daaruit heb ik een selectie onderdelen gehaald, om een alternatief herstel uit te voeren. Uiteindelijk heb ik een extra poelieschijf gemonteerd, de boel opgesloten met een speciale reservewielring en vastgezet met M12 moer inclusief loctite. Mijn kunsten werden met “Magnifique” goedgekeurd door onze nieuwe Algerijnse vrienden. Inmiddels was het 00:15 uur.

Vichy was nog dik 4,5 uur rijden, met de wetenschap van een geïmproviseerde reparatie werden dat hele lange nachtelijke uren. Na een uur rijden heb ik het stuur overgenomen van Ros en de tot Vichy doorgereden, 5:00 uur zagen wij ons hotelbedje. Ros was daar wel aan toe, gezien onze lengte verschil was het navigatorstoeltje wel erg klein voor hem.

Na 2 uurtjes slaap ben ik de auto gaan opruimen, overal lag gereedschap. Na het ontbijt

zijn we in de omgeving even flink gaan trappen om te kijken of mijn reparatie het

bij hoge belasting ook volhield, de test werd met glans doorstaan. ’S avonds heb ik het avondeten laten schieten en ben ik na een paar biertjes vroeg naar bed gegaan, even bijslapen.

Maandagochtend, eindelijk de start, ik ga nu echt de Tulpenrallye rijden.

Na de start volgt een aanlooproute met bol-pijl. Bij het 2^e stoplicht merkt Ros op dat de motor

een raar geluid geeft bij stationair draaien. Bij de eerstvolgende bushalte zetten we de auto langs de kant, ik maak de motorkap open, en hoor een heel ongezond geluid uit de motor.

3,7 km, bol-pijl situatie nr. 10, is dit al het einde van mijn Tulpenrallye ?? Ik heb het zelfs even geroepen  aan Ros. Daarna ben ik instinctief gaan sleutelen, ik vermoedde dat de koelventilator los lag in de luchtbak. Dus poelies, dynamo, steunen, bedrading, oliefilterhuis, en afdekkappen demonteren, en inderdaad de ventilator zat los. Mooi was ook dat ik tijdens het sleutelen een steekring 14 nodig had, niet echt een gangbare maat, en niet bij ons,

Er stond inmiddels wat publiek om ons heen, waaronder ook een lokaal wonende Nederlander, die uit de kofferbak van zijn gloednieuwe Renault Laguna een steekring 14

pakte en deze ons spontaan cadeau deed. Inmiddels was gelukkig ook de technische ondersteuning gearriveerd, samen met hun heb ik de boel weer vastgezet en teruggemonteerd. (De naam van de garage waar de dynamo is vervangen, kunnen wij op verzoek aan u doorgeven).

Dus voordat we Vichy hadden verlaten hadden we al een achterstand van 40 minuten.

Druk ben ik gaan rekenen en kijken of we iets van de route kon afsnijden, afsnijden was niet mogelijk tenzij we direct naar de lunch zouden rijden, gevolg is dan een zekere grote hoeveelheid strafpunten. Dan maar gewoon beginnen aan de route en in een vreselijk tempo naar de eerste TC rijden. We zaten direct in een achtbaan, desondanks kon ik het navigeren van de route goed bijhouden. Vele deelnemers hebben we ingehaald, en haalde TC1 met 27 minuten achterstand (gelukkig binnen de 30 minuten)

Vervolgens hebben we steeds de maximale toegestane 10 min per TC ingehaald, zodat we bij de lunch op 0 min achterstand stonden. Probleem is natuurlijk wel dat je straftijd krijgt voor het laat aandoen van TC1, tevens laat je bij zo’n inhaalrace controles liggen omdat je dan niet echt scherp kan navigeren op details. We hebben de dag verder goed kunnen uitrijden en de schade kunnen beperken, plaats 48.

De dagen erna deden zich geen problemen meer voor met de auto, eerlijk gezegd hebben we ook een beetje moeten wennen aan het Tulpensysteem, het herkennen en vinden van oude wegsituaties , maar dat hebben we ons gedurende de rally eigen gemaakt. Gestaagd gingen we dan ook stijgen in het klassement, na de eerste dag rijden we continue mee in de top van het klassement. We stijgen van plek 48 naar 20, van 20 naar 10, van 10 naar 6 en uiteindelijk van 6 naar plek 4 in het toerklassement. Terugdenkend een hele knappe prestatie na alle pech, kijkend naar de strafpunten die we door de pech hebben opgelopen een gemiste kans op de overwinning. En die kans krijgen we niet zo snel meer, conform het reglement volgend jaar de sportklasse. Maar de champagne bij de prijskeuring smaakte toch goed, en zo’n klim het podium op voor een chromen Tulp in je eerste Tulpenrallye is stiekem ook wel een lekker gevoel.

Het was mijn eerste Tulpenrallye, en zeker niet mijn laatste, zoals Ed Bijster mij ooit al waarschuwde de Tulpenrallye kan verslavend werken.