De Tulpenrallye in een Fiat 500

Verslag van navigator Jaco de Hoog

Op dinsdagochtend 26 april begint voor mij de 58^e Tulpenrallye met een telefoontje. Zes dagen voor de start is sponsor van het wagenpark van de organisatie naarstig op zoek naar een navigator voor De Tulp. Via via zijn ze bij mij uitgekomen. Ik heb geen ervaring als navigator, maar heb als bestuurder veel rallies gereden. Waaronder drie keer De Tulp. Ik weet dus ongeveer wat mij te wachten staat: 2500 km kleine weggetjes en een prachtig Frans landschap in een goed geprepareerde rally auto. De rally auto blijkt een standaard Fiat 500 te zijn met af fabriek 19 echte PK’s.  En als bestuurder gaat Remko Van der Pas mee, de Senior Accountmanager van Auto Rent, iemand die nog nooit een rally heeft gereden. Ik realiseer mij dat er een uitdaging ligt en besluit in overleg te gaan tot overleg met de familie. Dit resulteert in een go! De voorbereiding is kort, op vrijdag ontmoet ik Remko. Er is gelijk een klik, en al pratend over rally’s en auto’s ontstaat bij mij het gevoel dat het met ons als team wel goed zal komen.

Zondag 1 mei: Bergerac.

Volgens plan vertrekken we op zondagochtend om half vier richting Bergerac, de startplaats van de Tulpenrallye 2011 waar de 500 op ons staat te wachten. Omdat Remko met de 500 als promotie voor de Tulpenrallye in het bloemencorso van Noordwijk heeft meegereden op de dag van de keuring in Nederland, moeten we na aankomst gelijk aan de slag. Stickers plakken (we hebben startnummer 178) en naar de verplichte veiligheidskeuring die de 500 glansrijk doorstaat. We besluiten “en route” te gaan om te tanken en een jerrycan aan te schaffen voor wat extra benzine. Het tankje van de 500 is maar 24 liter groot en dat zou wel eens krap kunnen worden. Als ik voor het eerst instap krijg ik het gevoel dat het best meevalt. Het standaard stoeltje zit prima! Dan trek ik de deur dicht en zit ik klem. Maar met het raam open en met mijn rechterarm buitenboord past het net. We moeten 20 km rijden naar een dorpje waar we kunnen tanken. Het is heerlijk weer dus het dakje gaat open en we gaan rijden. Al snel blijkt dat de 500 het prima doet. Harder dan 90 gaat ie niet, maar het motortje is stil en loopt mooi. Met een goed gevoel melden wij ons om 6 uur op Château des Vigiers voor de welkomstborrel van de organisatie.

Maandag 2 mei: Bergerac- Montauban

Het systeem van de Tulpenrallye  lijkt eenvoudig. Naar een pijl rijdt je de kortste route en naar een punt de een na kortste. Onderweg noteer je de controles op je controlekaart en de gemiddelde snelheid ligt rond de 47 km per uur. Het vinden en rijden van die route is in de praktijk lastiger dan je denkt. De kaarten met een schaal van 1:100.000 zijn gedateerd en als je niet goed oplet rijdt je op een weg die niet op de kaart staat, waardoor je een controle mist op de “oude weg”. De\ uitzetters manipuleren de kaart soms ook waardoor het lastig is je te oriënteren en je de verkeerde kant op rijdt .

Volgens de organisatie is de maandag altijd een dag om er in te komen. Dat klopt, maar niet omdat het de navigatoren gemakkelijk wordt gemaakt. De onervarenheid van team 500 speelt hier ook een rol. Al in de eerste kilometers rijden we twee keer fout. We nemen een weg die 100 meter eerder komt dan bedoeld en komen er na drie kilometer achter dat we terug moeten. Fout rijden kost tijd, en tijdsoverschrijding kost punten. Met de 500 kunnen we in het heuvelachtige terrein van de Midi Pyreneeën geen tijd goed maken. Bij de eerste TC (tijdcontrole) melden we ons 15 minuten te laat.  Gelukkig gaat het op de volgende trajecten beter. We sluiten de ochtend etappe af met 26 minuten tijdstraf en blijven daarmee binnen “het half uur”. Het aandoen van een TC meer dan 30 minuten na je ideale passeertijd wordt bestraft met extra 300 strafpunten. Het middagtraject gaat beter, en we sluiten de dag af met 1460 strafpunten. Daarmee staan we na de eerste dag 78e  van de 84 deelnemers in de Touring klasse. Toch zijn we tevreden. De 500 doet het goed, en we hebben een leuke dag gehad in een prachtige omgeving. En we zijn binnen de 30 minuten tijdsoverschrijding gebleven!

Dinsdag 3 mei: Montauban – Rodez

Op dag 2 gaan we richting het noorden rijden.  De route is prachtig en we genieten van het soms ruige landschap en de kleine gehuchten waar we door rijden. Het lijkt soms of de tijd er 300 jaar geleden is stil gezet. De 500 weert zich kranig en gaat steeds harder rijden. Berg op gaat het niet zo snel, maar naar beneden kunnen we de andere deelnemers goed bijhouden. In het ochtend traject verliezen we tijd. We moeten een heuvel op in dichte mist en wat regen, de tripmaster stopt, de ruitenwissers ook.   Remko heeft de extra lampen aangezet om goed zichtbaar te zijn en dat kan de dynamo niet aan. We zetten de verlichting uit en alles begint weer te werken. Het kost ons 4 minuten bij de TC. Het middagtraject begint met een test op een circuit. Onderweg naar de test worden we door een flink aantal deelnemers ingehaald. We sluiten aan in de wachtrij  om de test te kunnen rijden en moeten 12 minuten wachten. Het rijden van de testjes is voor veel deelnemers een leuk onderdeel van de rally en levert hen weinig strafpunten op. Met de 500 is dat niet het geval. Op het circuit komen we veel snelheid tekort en voor de auto is het een zware belasting. 26 seconden langzamer dan de ideale tijd betekend 26 strafpunten. Bij de Tc zijn we ook nog eens 15 minuten te laat. (waarvan 12 door het wachten). Het dag resultaat levert een verrassend goede 14 e plek op en we stijgen flink in het klassement.

Woensdag 4 mei: Montauban – Vichy

Al direct na de start is het navigeren voor veel deelnemers lastig. Bij een kruising staan er een aantal  deelnemers stil, anderen komen van links en rechts teruggereden. Er blijkt een nieuwe weg aangelegd te zijn die niet op de kaart staat met een ander wegnummer dan waar wij op moeten afslaan. We moeten nog 300meter recht door en dan links af om de route te rijden. We steken over en laten de andere deelnemers achter ons. Het ochtend traject verloopt goed, en we houden zelfs tijd over bij de TC’s. Dat geeft tijd om de route in te tekenen en dus meer tijd om te rijden. We rijden in de middag veel mooie kronkelweggetjes en komen met een goed  gevoel aan in Vichy. s’Avonds blijkt dat we een hele goede dag hebben gehad: In de ochtend foutloos en op tijd. En in het middagtraject 3 controles gemist, 4 minuten straftijd en 6 seconden op het graveltestje. 6^e over de dag. En weer stijgen we in het klassement. De top 20 komt in beeld!

Donderdag 5 mei: Vichy – Troyes

De dag begon heel goed, strak blauwe lucht en een zonnetje. We begonnen, nadat we uit Vichy waren vertrokken, op de kartbaan voor 2 testrondes. Beide rondes moesten in dezelfde tijd, maar de afstand was verschillend. We komen bij lange na niet aan de “bogey tijd”. Het ochtend traject was moeilijk.   . Vandaag waren er veel oude kaarten gebruikt en waren er wegen weggehaald van de kaart. Dit betekende dat de wegsituatie anders was geworden en dat we constant alert moesten blijven op “oude weg situaties”.  Een parallel weggetje langs de doorgaande  weg of een hoekje erbij).
Het landschap was wederom ontzettend mooi. Veel tijd om te kijken is er niet maar zo af en toe een blik is prachtig. Wat opvalt is de Gele Brem  langs de kant van de weg die in volle bloei staat.

De finish in Troyes was schitterend! Wat een mooie stad met nog veel oude vakwerkhuizen in het centrum. En wat een schitterende eetzaal in het “Hotel de Ville” het raadhuis op de markt dat veel weg heeft van een paleis. Na het diner hebben we buiten met wat Tulpenvrienden onder het genot van een biertje uitgebreid de dag geëvalueerd. Het dag resultaat valt wat tegen 26^e.

Vrijdag 6 mei: Troyes – Dinant

Vandaag konden we een beetje bijkomen van de zeer lastige donderdag. Moeilijker dan de route gisteren kon haast niet, dus met  goede moed zijn we vanmorgen om 10.10 uur van start gegaan. We rijden vandaag flink door en doen ruim binnen de tijd alle TC’s aan . De ochtend etappe navigeer ik foutloos en we vinden bordjes op plekken die we eerder deze week nog niet zouden hebben ontdekt. Remko ziet nu ook  ‘oude-weg-situaties’ en we rijden alle hoekjes en  parkeerplaatsen om een letter te halen. Het middagtraject is gaat voor het grootste deel van de route door Belgie. Van ervaren navigatoren hoor ik bij de lunch dat het opletten wordt.  Dat blijkt al snel. Wegen die in werkelijkheid van oost naar west lopen, staan op de kaart als een heuse noord-zuid route. Dorpen op de kaart bestaan in het echt helemaal niet en de dorpen die je aandoet, staan zelden op de kaart. We moeten het ook doen zonder de wegnummers die in Frankrijk zo waardevol zijn en die aangeven dat  je de juiste route rijdt. Bij het overgaan van de Frans – Belgische grens stuur ik Remko een oude kasseien weg op. Dit is de kortste route, maar ook een route die je geen klassieker aan wilt doen. Aan het einde van de weg maak ik mijn excuses aan de auto, want ik ben er halverwege achter gekomen dat de route “vrij” was en dat we over het asfalt mochten rijden. Ver na acht uur rijden we als een van de laatste equipes via een pad dat veel weg heeft van een fietspad langs de rivier het terrein van het hotel op. We drinken een biertje en sluiten aan voor het diner. Na het eten blijkt dat we historie hebben geschreven. We zijn met nog een equipe ex-aequo op de eerste plaats geëindigd. Helaas boort dit team ons de dagprijs door de neus omdat zij in een oudere auto rijden. Maar wij voelen ons de morele winnaars omdat wij met de auto met de kleinste motorinhoud rijden. En die bovendien van alle deelnemers veruit de langzaamste is. We stijgen naar plaats 15 algemeen.

Zaterdag 7 mei: Dinant – Noordwijk

Stafkaarten en boulevardsprint
Zo’n laatste dag moet ook foutloos kunnen, dus die 15e plek lijkt safe. We gaan over op de Nederlandse 1:50.000 stafkaarten dat betekend goed construeren, goed meten wat de kortste route is en rijden maar!  We beginnen de dag met ruim 100 kilometer snelweg. Tijd genoeg dus om onderweg de route goed in te tekenen. Het eerste traject is een blinde lijn, een lijn zonder ondergrond op basis van een kaart uit het jaar nul waarop de wegen nog heel anders liepen dan nu. Het is dus oppassen geblazen. Goed opletten op de juiste afstand, de hoekjes goed rijden en geconcentreerd blijven. Daarna een route over de Zuid-Hollandse eilanden richting Spijkenisse waar we lunchen bij de lokale Audi Dealer. Daarna is het over de snelweg naar Noordwijk waar voor het publiek nog een sprint over de boulevard wordt gereden.  Dan volgt de finish bij Huis ter Duin. Wat een spektakel! We krijgen tulpen en rijden over het podium. De families staan bij de finish en verbaasd zich er met nog vele toeschouwers over dat er twee grote mannen in een Fiat 500 passen. En dat je in zo’n klein autootje de Tulpenrallye kunt volbrengen.

Ik kijk terug op een fantastische week. Een week waarin ik veel respect heb gekregen voor de Fiat 500 en zijn bestuurder. Wat een leuke en betrouwbare auto. Goed geprepareerd door Classic Jaap hebben we ruim 2500 kilometer probleemloos met de 500 gereden. Iedere dag twee eetlepels olie er in en gaan! Mijn dank gaat ook uit naar Remko die mij veilig naar Noordwijk heeft gereden.

‘s Avonds bij het galadiner was er  tijdens de prijsuitreiking een verrassing we kregen de prijs voor de auto met de kleinste motorinhoud die gefinisht is in Noordwijk. In de einduitslag staan we als 14^e genoteerd. In een veld met 84 deelnemers. Iiets om trots op te zijn.

Jaco de Hoog